Που πάνε τα πανό όταν πεθαίνουν;

.
.

.

Πανιά που κυματίζουν στον αέρα ,  με 5-10 λέξεις που “πρέπει” να ιστορήσουν το  …όλο.

Είναι όμορφες ιστορίες οι σημαίες των πανό. Είναι οι σημαίες μιας διεκδίκησης. Είναι οι Σημαίες ενός έντονου εφήμερου.

Το πανό μας, το πανό του 23fev δεμένο μπροστά στη Βουλή, να ιστορεί μια μνήμη λαοθάλασσας. Θάλασσα όχι μόνο ανθρώπων, όχι μόνο πολιτών, αλλά αυτού του swell, αυτού  του βουβού κύματος που ξέσπασε πια και έγινε καταιγίδα.

Άμεση Λαϊκή Κυριαρχία.

Λαϊκή… τι πολύπαθη λέξη. Αφιονισμένοι οι πολυτελείς και οι πληβείοι παρακρατικοί,  τρέχουν να φτιασιδώσουν κλοουνίστικα το Λαϊκό σε λαϊκίστικο. Κι ο κόσμος, ο Λαός να επιμένει χλευάζοντας τους κομψευόμενους λαϊκιστές, με αυτό που διεκδικεί… Το Λαϊκό…

Το πανό μας …χάθηκε.

Εξαφανίσθηκε.

Που πηγαίνουν αλήθεια τα πανό όταν πεθάνουν;

Κι ύστερα είδα αυτό…

.

Και επιτέλους κατανόησα  που πήγε το πανό μας.

Το πανό μας,  που ήταν το μόνο στην Πλατεία, που έγραφε:   ΟΥΤΕ ΠΑΣΟΚ     ΟΥΤΕ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Έγινε …Κυριαρχία.

 

.
Κατερίνα 

.