To Σύνταγμα πονάει

`

Η αποφασιστικότητα χιλιάδων διαδηλωτών να μείνουν στο Σύνταγμα, για όσες ώρες άντεξαν το χημικό πόλεμο στέλνει το μήνυμα: κάτι μπορεί να αλλάξει,όλα είναι ανοιχτά. Η ιστορία βρίσκεται μπροστά..

Από την Εφ. ο δρόμος 6/3/2011

της Τασίας Σταματοπούλου

`

μαδικά πυρά αλλά και χλευασμό από δημοσιογράφους πολλών εφημερίδων δέχθηκε η «ιδέα» -με ή χωρίς ερωτηματικό- «Μένουμε Σύνταγμα», με αφορμή τη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της 23ης Φλεβάρη. «φανφάρες», «φαντασιώσεις», «γραφικότητες», είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν σε δεκάδες άρθρα και σχόλια για το ενδεχόμενο παραμονής πολιτών στην Πλατεία Συντάγματος. κανένας δεν είδε, βέβαια, ότι μετά την ογκώδη διαδήλωση υπήρξε ένας μεγάλος αριθμός πολιτών που, παρά την ομοβροντία χημικών και επιθέσεων από τα ΜΑΤ, παρέμεινε ειρηνικά στην πλατεία για πολλές ώρες. Είδαν μονό «υποκινητές» και συνήθη επεισόδια και εργαζόμενους που δεν πείθονται να ακολουθήσουν τέτοιους δρόμους, αφήνοντας τους άφρονες «υποκινητές» μόνους …

Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί τέτοιο μένος, ομοβροντία άρθρων και, μάλιστα, από γνωστούς δημοσιογράφους και εφημερίδες; Γιατί μια μικρή -κατ’ αυτούς- και υποκινούμενη από «παροπλισμένους», «εξωθεσμικούς» παράγοντες ομάδα προκαλεί τέτοια λύσσα;