Τετάρτη, 9 Μαρτίου 2011
[ΑΠΟ ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ]
Τα παράσιτα -ντόπια και ξένα- του τραπεζικού συστήματος ζουν «βασιλικά»: Κανείς δε τα σταματά από το να ρουφάνε ότι βρίσκουν στο διάβα τους. Τι και αν εργάτες πεθαίνουν, μένουν στο δρόμο – όλα αυτά είναι αδιάφορα στο βαθμό που οι εργάτες δεν κινούνται εναντίον τους, άρα είναι ασήμαντοι.
Η κυβέρνηση έχει κηρύξει στάση πληρωμών σε τεράστια κομμάτια της κοινωνίας, προκειμένου να μη κηρύξει στάση πληρωμών προς τα τραπεζικά παράσιτα, και δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει ρότα.
Το «ιντριγκαδόρικο» βέβαια κομμάτι της ιστορίας είναι πως οι απαιτήσεις των παρασίτων αυτών είναι τόσο αστρονομικές, που οδηγούν την κυβέρνηση στα να κηρύξει στάση πληρωμών όχι μόνο απέναντι στα γνωστά θύματα, τους εργάτες (παρεμπιπτόντως, τα επίσημα -μαγειρεμένα- νούμερα της ανεργίας έσπασαν ένα ακόμα ρεκόρ, και τώρα έφτασαν το 14,8%), κάτι που «εντάξει μωρέ, το ξέρουμε», αλλά και σε μεγάλα κομμάτια μικρομεσαίων, ακόμα και σε μερικούς μεγαλοαστούς.
Αυτό βέβαια προκαλεί μεγάλους τριγμούς – διότι αυτοί οι άνθρωποι έως τώρα στήριζαν την κυβέρνηση (είτε μιλάμε για κυβένρηση ΠΑΣΟΚ, είτε για κυβέρνηση ΝΔ, μικρή η διαφορά).
Κι αν μέναμε στο Σύνταγμα; 