
1ον
Άνεργοι της Ζώνης
Άνεργοι της Ζώνης
.
Πηγή Κατερίνα –> εδώ
.
Αυτό το γράμμα του κ. Φώτη Δήμου, που αναδημοσιεύει ο Στάθης στην σημερινή Ελευθεροτυπία, είναι η ουσία της ιστορίας που βιώνουμε σήμερα. Όλη η μεγάλη εικόνα σε 50 αράδες.
Είναι αυτό το πιντερικό θερμοκήπιο, το ψυχιατρικό ίδρυμα όπου οι …ασθενείς καλωδιωμένοι δέχονται ηλεκτροσόκ όταν απαντούν λάθος, στις λάθος ερωτήσεις.
Αυτό που ονομάζουν …δημοκρατία τους, είναι στην πραγματικότητα ο εφιαλτικός κρατικός οργανισμός καταστολής που το προσωπικό του αναπαράγει μηχανικά και μηχανιστικά τον κυνικό παραλογισμό των διάφορων γραφειοκρατικών μορφωμάτων, διαχειριζόμενο τα κέρδη ελάχιστων μειοψηφιών.
Ο Πίντερ έγραψε το θερμοκήπιο κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 60, το θεώρησε …χοντροκομένο και το κλείδωσε σε ένα συρτάρι. Ήταν κατα τη γνωμη του, πολύ …….-ποια να είναι η λέξη αλήθεια, ας πούμε γκροτέσκο, ..αφελές, προφανές…για το κέντημα της ιδιοφυΐας του. Στο θερμοκήπιο αντί για τις άθλιες πρακτικές ενός βίαιου, διεφθαρμένου κράτους, εκείνος παρουσίαζε τα υπαλληλικά καθάρματα που συγκροτούν το κολαστήριο. Τους …υπάλληλους του, το προσωπικό του …θερμοκηπίου.. Εδινε πρόσωπο, κίνητρο και μεθόδους, έριχνε τον προβολέα στους υπάλληλους θύτες και όχι στα θύματα. Αφαιρούσε τους παραπάνω και τους από κάτω, μιας που οι πολιτικοί προϊστάμενοι αλλά και τα θύματα είναι απόντα. Τα θύματα είναι Ανώνυμα. Μόνο …αριθμοί
Ο κ. Φώτης Δήμου, είναι ο 6877. Σήμερα αποδεικνύεται ότι το …γκροτέσκο παράλογο, είναι εδώ. Η πιντερική γεωμετρία του Θερμοκηπίου είναι το καθεστώς μας
Αλλά αν ο κ. Δήμου είναι 6877, όλοις εμείς θα είμαστε ο 6878,ο 6879ο ….
Και όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία για τα μέσα που μετέρχονται οι …υπάλληλοι του …Θερμοκηπίου, ας διαβάσει το γράμμα.
«Ονομάζομαι Φώτης Δήμος, είμαι 21 ετών και σπουδάζω στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού εξαιτίας των ψευδών κατηγοριών που μου προσάπτουν δύο άντρες των ΜΑΤ.
Ολα ξεκίνησαν την Τετάρτη 11 Μαΐου. Εγώ με τρεις φίλους μου αποφασίσαμε να κατέβουμε στην πορεία να διαδηλώσουμε. Ξεκινήσαμε από το Γαλάτσι όπου διαμένουμε και κατεβήκαμε στο κέντρο. Ξεκινήσαμε την πορεία διασχίζοντας την Πατησίων, ανεβαίνοντας τη Σταδίου και τέλος φτάσαμε στο Σύνταγμα.
Κατεβαίνοντας την οδό Πανεπιστημίου τελειώνοντας την πορεία, ξαφνικά ακούγονται κρότοι και φασαρία από πίσω μας και μέσα σε δευτερόλεπτα επικρατεί πανικός. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που ήταν παραταγμένες αριστερά και δεξιά της Πανεπιστημίου, επιτίθενται στους διαδηλωτές και γίνεται τεράστια χρήση χημικών. Ολοι τρέχαμε πανικόβλητοι.
Κάποια στιγμή σκοντάφτω και με το που σηκώνομαι κάνω δυο βήματα και άντρες των ΜΑΤ αρχίζουν να με ξυλοκοπούν με κλοτσιές στο κεφάλι και όλο μου το σώμα, ψεκάζοντάς με ταυτόχρονα με χημικά στο πρόσωπο. Στη συνέχεια με τραβάν’ στο πεζοδρόμιο και μου φοράν’ χειροπέδες.
Τότε ένας άνδρας των ΜΑΤ μου φέρνει ένα σακίδιο λέγοντάς μου «τι είναι αυτό ρε;». Εγώ του απαντώ πως δεν είναι δικό μου, εγώ δεν είχα τσάντα. Ανοίγει το φερμουάρ μπροστά μου και βλέπω ότι το σακίδιο είχε μέσα μπουκάλια. Με παίρνουν από ‘κεί και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την Πανεπιστημίου.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι το περιπολικό φώναζα πως η τσάντα δεν είναι δική μου και η μόνη απάντηση που πήρα ήταν «Δεν πειράζει, δωράκι από μας». Κάθε φορά που έβλεπαν κάμερες έλεγαν «Παιδιά, μην τον χτυπάτε, μας βλέπουν οι κάμερες».
Κάπως έτσι τελειώνει ο ένας εφιάλτης και αρχίζει ένας άλλος, κλεισμένος μέσα σ’ ένα κελί στις φυλακές Κορυδαλλού χωρίς να έχω κάνει απολύτως το παραμικρό. Χωρίς να έφταναν όλα αυτά με κατηγορούν ότι τους πετούσα πέτρες, ότι φορούσα αντιασφυξιογόνο μάσκα και ότι αντιστάθηκα κατά τη σύλληψή μου με κλοτσιές, ενώ το μόνο που είχα μαζί μου ήταν μια ιατρική μάσκα που την είχα πάρει από το σπίτι μου από φόβο μη ρίξουν χημικά, όπως είχαν και άλλοι πολλοί διαδηλωτές. Και παρ’ όλο που βγήκαν τα αποτέλεσματα από τη δακτυλοσκόπηση στα μπουκάλια και δεν βρέθηκαν αποτυπώματα, εγώ είμαι ακόμα σ’ ένα κελί…
Οταν διάβαζα τις καταθέσεις των αστυνομικών δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Μέσα μου υπήρχε ένα μεγάλο γιατί. Γιατί να με μισούσαν τόσο, ενώ δεν τους είχα κάνει τίποτα; Γιατί όλα αυτά;
Στο περιστατικό στου Ρέντη στις 3 Μαρτίου που σκοτώθηκαν δύο αστυνομικοί είχα πάει εθελοντικά να δώσω αίμα. Πώς με κατηγορούν πως κατέβηκα στην πορεία για να τους επιτεθώ; Είμαι κατά της βίας. Κατέβηκα στην πορεία για να διαδηλώσω ειρηνικά. Είμαι αθώος και δεν θα σταματήσω να το φωνάζω.
Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι έχω και το χρέος να μάθει ο κόσμος τι είναι ικανοί να κάνουν προκειμένου να σταματήσει ο κόσμος να διεκδικεί. Αυτό που συνέβη σε μένα μπορεί να συμβεί στον καθένα. Στη ζωή δυστυχώς ή ευτυχώς συμβαίνουν τα πιο απίστευτα πράγματα.
Δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον όσο και αν προσπαθούν να πνίξουν τις φωνές μας και να μας τρομάξουν. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν έγινε. Γιατί αν δεν προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι, τότε ποιος θα το κάνει;
Με εκτίμηση,
Φώτης Δήμος»
Υ.Γ. Το τέλος του Πιντερικού Θερμοκηπίου …ειναι η Εξέγερση;
.
H «αναρχική συντροφικότητα και αλληλεγγύη από τα Νότια στον εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη» μας ζήτησε να αναρτήσουμε αυτήν την ανακοίνωση και εμείς ευχαρίστως το κάνουμε.
O ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ, αρκετές μέρες μετά, η «παράπλευρη απώλεια» τής επίθεσης στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων στις 14 Μάη εξακολουθεί να βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση λόγω των εγκαυμάτων στο σώμα του.
ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΙΜΑ
(κάλεσμα σε κάθε σκεπτόμενο, ευαίσθητο και ελεύθερο άνθρωπο να δώσει αίμα εθελοντικά για τον Περικλή Μανιάτη/αιμοδοσία «Γιώργος Γεννηματάς» στην οδό Μεσογείων ή από κάθε τμήμα αιμοδοσίας νοσοκομείου αναφέροντας μόνο ότι το δίνει για τον Περικλή Μανιάτη πού βρίσκεται στην μονάδα Πλαστικής Χειρουργικής στο νοσοκομείο «Γιώργος Γεννηματάς» στην Αθήνα)
Ίσως η πιο επιβεβλημένη στιγμή για να μιλήσεις είναι όταν αντιλαμβάνεσαι τον κυνισμό, τον παραλογισμό και την τυφλότητα πού συνεχίζει στην ίδια συχνότητα μηδενιστικής απαξίωσης τής ανθρώπινης ζωής, παρά την τραγική εμπειρία για το κίνημα με τούς 4 νεκρούς στην τράπεζα «Μαρφίν», στις 5 Μάη τού 2010.
Κάποιοι στερούνται νόησης άρα και αυτοκριτικής και εξακολουθούν να «παίζουν» με τα σώματα γύρω τους σαν την παιδική αρρώστια με τα πλαστικά στρατιωτάκια, όταν φιλοεξουσιαστικές δράσεις όπως αυτή στις 14/5/2011 στην οδό Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια τραυματίζουν τρείς απλούς πολίτες και τον ένα απ’ αυτούς τον 48χρονο εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη να εξακολουθεί να δίνει τον δικό του κρίσιμο αγώνα για να διατηρηθεί στην ζωή, έχοντας «κληρονομήσει» από το πέρασμα τής «αγωνιστικής δράσης» (εμπρησμός και έκρηξη ντεπόζιτου αστυνομικού δικύκλου πού ήταν κοντά του) εγκαύματα γ’ βαθμού πού έχουν προκαλέσει μια σειρά σοβαρών οργανικών προβλημάτων.
Την ώρα πού ο αγωνιστής φοιτητής Γιάννης Καυκάς βγαίνει ζωντανός και νικητής τής πάλης πού έδωσε για μέρες στην εντατική μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του από βασανιστές των ΜΑΤ στην διαδήλωση τής 11ης Μάη, ο εργαζόμενος στην λαϊκή αγορά Περικλής Μανιάτης πού προσπάθησε να σώσει απ’ την φωτιά 55χρονη πού πουλούσε λουλούδια σε διπλανό πάγκο, νοσηλεύεται στην πλαστική Χειρουργική τού «Γιώργος Γεννηματάς» έχοντας μεγάλη ανάγκη για αίμα.
Ένα χρόνο ακριβώς μετά το έγκλημα στην «Μαρφίν» η πρέζα τής «ορθής αντίληψης» (πού όπως κάθε πρέζα σκοτώνει αργά ή γρήγορα) για την «δυναμική απάντηση στην κυριαρχία» εξακολουθεί να βασανίζει ανύποπτους πολίτες (πού δεν φέρνουν καμία ευθύνη για την βαρβαρότητα και την βία των διαχειριστών και εκπροσώπων τής «δημοκρατίας» πού ως τέτοια έχει παντού αδιέξοδα) αλλά και να «αυτοκτονεί» με την θανατερή ιδεοληψία της το ίδιο της το «πολιτικό υποκείμενο» (όπως θέλουν να παρουσιάζονται στην ανάληψη ευθύνης για τα γεγονότα) πώς η ανατροπή τού θεσμικού περιβάλλοντος καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας είναι υπόθεση «ρουτίνας» μερικών επιθέσεων σε αστυνομικά τμήματα ή σε «στρατηγικούς» συμβολικούς στόχους.
Ο καθένας φυσικά είναι ελεύθερος (αφού αδυνατεί ή αδιαφορεί να πάρει τα μαθήματα-παθήματα αυτής τής αποτυχημένης διαδρομής) να ακολουθήσει τίς επιλογές του και να καεί μέσα στην ιδεοληψία του.
Δεν έχει όμως δικαίωμα να θυσιάζει και να καίει άλλους ανθρώπους για τα λίγα λεπτά μιας φλόγας έξω απ’ την αλώβητη σιδερένια πόρτα τού συστήματος και τού θεάματος.
Όσα έγιναν στην οδό Καλλιδρομίου στις 14/5/2011 δείχνουν άλλη μιά φορά την περιφρόνηση στο Εμείς (με τον ίδιο τρόπο πού το κάνει ο χουλιγκανισμός, οι εγκληματικές συμμορίες και μαφίες, ο ίδιος ο παρασιτισμός και μηδενισμός τής κάθε εξουσίας) πού δεν έχει μάτια για την ανθρώπινη ζωή παρά μόνο για την ολοκλήρωση τού «σκοπού».
Μέσα σε ένα ασφυκτικό κλίμα οικονομικού τρόμου, εξαθλίωσης, ανασφάλειας και απόγνωσης πού έχει καλλιεργήσει ο αντικοινωνισμός τού Κράτους ενάντια στην πρόοδο, ανάπτυξη, πολιτισμό και ευημερία των πολιτών , οι πρακτικές αυτές (πού έχουν φυσικά πεθάνει, όπως και η αντίληψη-φυλακή πού προσπαθεί να τις «αναστήσει» ως άλλη θρησκεία, μα όμως θρησκεία!) οδηγούν την κοινωνία στο άλλο άκρο (πού ως άκρο κι αυτό επωφελείται και βολεύεται μέσα στην συνολική κρίση συναντώντας το άλλο του μισό στις στάχτες τής Μαρφίν και στην Καλλιδρομίου) τής εθνικιστικής και ρατσιστικής βίας πού χρησιμοποίησε την στυγερή και αποτρόπαιη δολοφονία τού 44χρονου Μανώλη Καντάρη στην γωνία 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου για να επιβάλλει από το βράδυ εκείνο στο κέντρο τής Αθήνας το μισητό σκηνικό φρίκης, τραμπουκισμού και βίας με ομαδικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών.
Δεν είναι φυσικά ούτε θα είναι ποτέ ανθρώπινο, επαναστατικό ή αναρχικό, η πρόθεση και ο σχεδιασμός να κάψεις αστυνομικούς.
Πολύ όμως περισσότερο δεν θάναι ποτέ ανθρώπινο, επαναστατικό ή αναρχικό να μένει πίσω τραυματισμένος βαριά ένας απλός ανύποπτος συνάνθρωπός μας από τις συνέπειες τής προχειρότητας και τής ανοργανωσιάς μιάς κατά τα άλλα εξουσιαστικής δράσης πού έρχεται να προστεθεί μαζί με παρόμοιες άλλες στο να δώσει χέρι βοηθείας στην προσπάθεια τού Κράτους να ποινικοποιήσει όχι μόνο τούς αναρχικούς αλλά και το σύνολο τής συνοικίας των Εξαρχείων ως «γκέτο εγκληματικών στοιχείων» αποσκοπώντας στην υποβάθμισή της και στην επιβολή ειδικών μέτρων και νόμων «τήρησης τάξης» στην περιοχή.
Η λαϊκή αγορά και όσοι κινούνται μέσα σε αυτήν δεν είναι «ασπίδα», δεν είναι «αόρατοι», δεν είναι «μάζα και σωρός», δεν είναι με το «έτσι θέλω» τού κάθε ασυνείδητου πολέμαρχου «περιφρούρηση» και «κάλυψη» για να αποχωρήσει από την «μάχη» βολικά χωρίς απώλειες μετά την τελετή τού φετιχισμού τής βίας έξω από το αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων.
Και όσο κάποιοι δεν βάζουν φωτιά σε εκτονώσεις χρήσιμες προβοκάτσιες για Κράτος, Καρατζαφέρηδες και Χρυσαυγίτες τόσο άνθρωποι δικοί μας σαν τα θύματα τής Μαρφίν ή τής Καλλιδρομίου θα δολοφονούνται ή θα καίγονται μα πάντα σχεδόν όπως και τώρα η ζωή τους θα μπαίνει σε κίνδυνο.
Και όσοι με τις επιλογές τους συνεχίζουν να παίζουν με τούς συνανθρώπους μας σαν την παιδική αρρώστια με τα πλαστικά στρατιωτάκια, τόσο θα έχουν τούς αναρχικούς και κάθε αγωνιστή, πάντα ενάντιά τους.
αναρχική συντροφικότητα και αλληλεγγύη από τα Νότια στον εργαζόμενο Περικλή Μανιάτη
erozer2000@yahoo.gr
( από ΠΑΣΑ )
Χρήστος Μακρυγιάννης «ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ»
Είμαι ρατσιστής όταν θέλω να περπατάω στην πόλη μου και να μην κοιτάζω πίσω μου γιατί φοβάμαι; αν ναι; ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ
Είμαι ρατσιστής αν στέλνω το παιδί μου στο σχολείο και περιμένω να… γυρίσει στο σπίτι μας και μάλιστα γερό ; αν ναι ;
ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ !
Είμαι ρατσιστής όταν περιμένων να γυρίσει η γυναίκα μου από το μίνι μάρκετ της γειτονιάς χωρίς να την έχουνε βιάσει ; αν ναι;
Συνεχίστε την ανάγνωση
http://misteram.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html
γράφει ο Α.Μ
________________________________________________________________
Όλο το προηγούμενο διάστημα , ο προβληματισμός μου , ήταν , αν όλα όσα
γίνονταν στην Κερατέα , είχαν αγγίξει έστω κι ένα μικρό κομμάτι της
κοινωνίας μας . Μα δεν μου έφτανε αυτό , ήθελα , αυτό το μικρό
άγγιγμα , να μεταφράζονταν και σε κίνηση . Κίνηση αλληλεγγύης . Του
είχα πει πάρα πολλές φορές , του κ. ΑΜ , ότι δεν με ενδιέφερε , ποια
ήταν η αλήθεια και του τόνιζα , όχι γιατί το πίστευα απόλυτα , αλλά
για να του δείξω , ότι για μένα το ζήτημα ήταν αλλού . Είχαμε
«σκοτωθεί» άπειρες φορές σε πολλά ζητήματα , κουβεντιάζοντας .
Διαφωνούσαμε κάθετα και οριζόντια και διαγώνια και δεν ξέρω κι εγώ σε
πόσες άλλες διαστάσεις . Πάντα εγκατέλειπα την συζήτηση , μαζί του ,
γιατί ποτέ , μα ποτέ , δεν οδηγούσε πουθενά . Δεν είχε και νόημα ,
μπορείς να είσαι σε διαρκή σύγκρουση , με το «υπόλοιπό» σου ;
Προσπαθούσα , να τον πείσω , ότι το ζήτημα , δεν ήταν η χωροθέτηση της
χωματερής , μιας ακόμα χωματερής . Αλλά το πως και με ποιο τρόπο , η
κεντρική εξουσία , θα επέβαλε , αυτό που είχε αποφασίσει . Η επιβολή .
Αυτή μόνον .
Αυτοί , οι εξουσιαστές δηλαδή , είχα την αίσθηση , πως δεν τους
ενδιέφερε , αν αυτή θα γινόταν εκεί ή κάπου αλλού , αλλά το πως θα
επιβάλουν , την απόφασή τους . Η απόλυτη σύνταξη τους με τα μεγάλα
συμφέροντα των κατασκευαστών , ήτα και είναι δοσμένη . Τα λεφτά (και
είναι πολλά τα λεφτά) , ούτως ή άλλως , θα τα μοιράζονταν , αν όχι σ’
αυτό το έργο , σε κάποιο άλλο κι έχουν πολλά στα σχέδια τους .
Η επιβολή , αυτή μόνον !
Η καταστολή , αυτή μόνον !
Αυτό τους ένοιαζε .
Είχαν καταφέρει τόσα πολλά , όχι μόνον τώρα , αλλά εδώ και χρόνια .
Εργατικές κινητοποιήσεις , κοινωνικά κινήματα και διεκδικήσεις
ομάδων , όλα τα είχαν «κουμαντάρει» , είχαν και καλούς συμμάχους ,
αλλά αυτό , παραπήγαινε πια . Δεν το χώραγε ο νους τους , ότι ένα
χωριό , στις παρυφές της λαβωμένης μητρόπολης , με περγαμηνές , μέχρι
τώρα , πίστης , στις όποιες εξουσίες , θα αντιστεκόταν έτσι , τόσο και
μ’ αυτόν τον τρόπο .
» Όπως επίσης σε άλλες κοινωνίες (και το επικίνδυνο είναι ότι αρχίζει
να εμφανίζεται και στη δική μας ) , τα απορρίμματα γίνονται πεδία
ανταγωνισμού , οικονομικών και τεχνολογικών συμφερόντων , αλλά και
δυστυχώς του υποκοσμού (βλ. Νάπολη) »
Τους ήταν αδιανόητη η έκταση της αντίδρασης του Μικρού χωριού , που
μέχρι χτες , το θεωρούσαν μάλλον «δικό» τους . Τα επιχειρήματά
τους , στην προσπάθειά τους να πείσουν για το «σωστό» της απόφασής
τους , είχαν εξαντληθεί , ευτυχώς , όχι και η δύναμη των κατοίκων στον
αγώνα τους . Τώρα πια , άρχισαν να βλέπουν και την mafia , πίσω από
κωμικοτραγικά συνέβαιναν εκεί .
» Όσοι θέλουν να υποκινήσουν την αντίδραση των κατοίκων της Κερατέας
μιλάνε για δημιουργία χωματερής . Όμως αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα .
Αντίθετα , η αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια υπάρχει εκεί
ανεξέλεγκτη χωματερή , που μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα , καθώς
επίσης υπάρχουν αυθαίρετα και καταπατημένες εκτάσεις »
Μετά από 4 μήνες , καυτούς μήνες αντίδρασης και αντίστασης στην
φροντίδα τους να δώσουν κι άλλα κέρδη στους μεγαλοεργολάβους , εκδότες
και κατασκευαστές , έφτασαν να χρησιμοποιούν επιχειρήματα , που την
λογική τους , ούτε τα μικρά παιδιά , στα πιο αθώα ή ακόμα και στα πιο
μη αθώα παιγνίδια τους , δεν χρησιμοποιούν . Μίλησαν για αυθαίρετα ,
αυτοί , που με τις πολιτικές τους δημιούργησαν και που μέσα απ’ αυτά ,
πάντα έβρισκαν μία πρόσθετη πηγή εσόδων , μέσα από έκτακτες
φορολογίες . Μίλησαν για ανεξέλεγκτες χωματερές , όταν αυτοί για
χρόνια , με την ανυπαρξία κεντρικού σχεδιασμού , κύρια μετά την
μεταπολίτευση , ήσαν και είναι υπεύθυνοι , για την δημιουργία τους ,
αφού η αδυναμία τους για ορθολογιστική και οικολογική διαχείρηση των
κάθε λογής απορριμμάτων , δεν ήταν ποτέ ούτε στο σχεδιασμό τους αλλά
ούτε και στις προτεραιότητές τους κι αυτό το ζούσαμε όλοι μας
καθημερινά , που ξεκίναγε από την ιδέα της ανακύκλωσης , που ήταν και
παραμένει άγνωστη λέξη κι έφτανε μέχρι την πολιτική της μη
οικονομικής ενίσχυσης των ΟΤΑ , στον τομέα , προσλήψεις μόνιμου
προσωπικού στην αποκομιδή των απορριμμάτων . Είχα , έχουν σωστότερα ,
το θράσος να μιλάνε για μολυσμένους υδροφόρους ορίζοντες , όταν ο
δικός τους ορίζοντας , φτάνει μέχρι τον Χ όροφο της πολυτελούς
μεζονέτας που διαμένουν , που όμως δεν έχει θέα , στον μολυσμένο εδώ
και χρόνια υδροφόρο ορίζοντα της κοιλάδας του Ασωπού , από τις
βιομηχανίες που αυτοί έστησαν και επέτρεψαν να λειτουργούν ασύδοτα
εκεί .
» Η δέσμευση της κυβέρνησης ότι τα τεύχη δημοπράτησης θα δοθούν σε
δημόσια διαβούλευση , ότι όλες οι τεχνολογίες είναι δεκτές και ότι
βασικό κριτήριο θα είναι η οικονομικότερη λύση πιστεύω πως πείθουν
κάθε καλοπροαίρετο πολίτη ότι πρέπει να προχωρήσουμε όσο το δυνατόν
πιο γρήγορα »
Εμένα πάλι κύριε ΑΜ , γιατί δεν με πείθει αυτή τους η δέσμευση ; πες
μου γιατί ;
Ίσως γιατί δεν με έπεισε καμία άλλη τους δέσμευση ; ή μήπως γιατί οι
ηλεκτρονικές διαβουλεύσεις και όχι οι επιτόπιες , με τους άμεσα
ενδιαφερόμενους , έφταναν μόνο μέχρι τον άγριο ξυλοδαρμό τους αλλά και
τις άνανδρες δολοφονικές επιθέσεις των οργάνων τους ; Γιατί κύριε ΑΜ ,
στις τελευταίες τους δηλώσεις , δεν χρησιμοποιούν , ακόμα και σ’
αυτήν , την τόσο ταλαιπωρημένη , ξεχειλωμένη και ξεσκισμένη , που τόσο
τους άρεσε προεκλογικά , λέξη ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ; Σε ενοχλεί , σίγουρα δεν
θέλεις να ακούσεις την απάντηση , την γνωρίζεις πολύ καλά .
» Η Αττική διασύρεται από την εμμονή ορισμένων να παραπλανούν τους
κατοίκους της Κερατέας και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί . Είμαι
αποφασισμένος να συμβάλω να αρθεί το αδιέξοδο και η απαράδεκτη
κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή »
Δείχνουν να έχουν χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικότητας . Τους
φτύνουν κι αυτοί νομίζουν πως βρέχει . Βλέπουν παντού φαντάσματα ,
υποκινητές , μπαχαλάκηδες , πράκτορες κλπ κλπ προσπαθούν να σηκώσουν
το ανάστημά τους , να ανεβάσουν το κουρελιασμένο τους ηθικό ,
δηλώνοντας αποφασιστικότητα . Μα ποιά αποφασιστικότητα ;
Μήπως όλο αυτό το διάστημα , αυτό δεν έκαναν ; Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ παραμονή επί
4 μήνες , κάθε λογής , αστυνομικών δυνάμεων , στους αγρούς της
Μεσόγειας Γης , η μέχρι αίματος σύγκρουση με τους κάθε ηλικίας
κατοίκους , αποφασιστικότητα δεν έδειχνε ; Ή μήπως έχουν στα συρτάρια
τους , άλλα σχέδια , πιο αποτελεσματικά ; Τι σκέφτονται πια να
κάνουν ;
Μήπως να επιβάλουν στρατιωτικό νόμο στην περιοχή ;
Τι τέλος πάντων ;
σ.σ.: Τα σημεία του κειμένου , που βρίσκονται σε εισαγωγικά και με
πράσινο χρώμα (όχι τυχαία βέβαια ) , γράφτηκαν από τον Γιάννη Σγουρό ,
περιφερειάρχη Αττικής και θα τα βρείτε στην εφημερίδα «Η Καθημερινή» ,
στο απεργοσπαστικό φύλλο της Κυριακής που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 7
Απρίλη . Ο «αθεόφοβος» , δεν είχε καν την ευαισθησία να το δώσει για
δημοσίευση το άρθρο του , μετά την λήξη της απεργίας . Τι ζητάω κι εγώ
τώρα …
Παρέλαση με μαύρες σημαίες στην Κυλλήνη
Οι μαθητές της Σύρου έστρεψαν τα κεφάλια τους προς το άγαλμα του πραγματικού ήρωα της επανάστασης Ανδρέα Μιαούλη και όχι προς την εξέδρα των επισήμων ….Σιωπηρή και ειρηνική διαμαρτυρία από φοιτητές και μαθητές λυκείων με μαύρα ρούχα, μαύρες σημαίες και φιμωμένα στόματα.
Ένα πανό που επιχείρησαν να σηκώσουν διαδηλωτές ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το «λουκέτο» στο 8ο Γυμνάσιο Τρικάλων και απέναντι από την εξέδρα των επισήμων.. Συνεχίστε την ανάγνωση
[ Το 1990 ο υπέργηρος Ακίρα Κουροσάβα γύρισε μία από τις αγαπημένες μου ταινίες: ¨Όνειρα» (Yume / Dreams), σπονδυλωτή, κατέγραψε σ’ αυτήν οκτώ όνειρα κι εφιάλτες του. Οι κριτικοί της εποχής δεν ενθουσιάστηκαν, οι συμπατριώτες του δεν κατάλαβαν (ή δεν θέλησαν να καταλάβουν…) τι τους έλεγε στην προτελευταία του δημιουργία: υμνούσε την ανθρώπινη απλότητα, την ομορφιά και δύναμη της φύσης, τον πολιτισμό της παράδοσης, την τέχνη, την αθωότητα της παιδικής ματιάς του χθες, αλλά έστελνε και σήματα κινδύνου για την αγριότητα του αύριο. Στη δεύτερη κατηγορία, το όνειρο-εφιάλτης «το βουνό Φούτζι στα κόκκινα». Ξανακοιτώντας το μετά από τόσα χρόνια και με την απειλή ο εφιάλτης του Κουροσάβα να γίνει πραγματικότητα, αναρωτήθηκα για το αν είναι μια μυθοπλασία του μεγάλου δημιουργού ή ενόραση. Όχι, δεν πιστεύω σε αυτά, μα… «οι 6 αντιδραστήρες», «-που χάθηκαν οι άνθρωποι; στον πάτο της θάλασσας», τα οργισμένα λόγια της έντρομης μάνας για όσα ψέμματα τους είπαν τα ζόμπι του πυρηνικού λόμπι και οι κυβερνήσεις μαριονέτες τους…]
Τις επόμενες ημέρες θα ακούμε όλο και περισσότερο για την εταιρεία TEPCO. Προτείνω να διαβάσετε αυτό –> TEPCO
.
Της Ειρήνης Κοντογεωργίου
Το είδαμε κι αυτό. Από τη μία όψη σουρεαλιστικό, από την άλλη μια πράξη ακραίας λογοκρισίας και καταστολής. Αστυνομικοί με πολιτικά συνέλαβαν περί την ενδεκάτη πρωϊνή στο Σύνταγμα ανδρείκελα, που προορίζονταν για εικαστική διαμαρτυρία, την οποία είχαν προαναγγείλει οι γνωστοί – άγνωστοι «Καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο». Η εικαστική παρέμβαση θα γινόταν μετά τη λήξη της μαθητικής παρέλασης. Τα ανδρείκελα κρατήθηκαν επί τρεις ώρες στο αστυνομικό τμήμα της Ρηγίλλης, όπου και υποβλήθηκαν σε σχετική ανάκριση.
Καταγγέλλουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αναίτια και χουντικού τύπου προληπτική σύλληψη 6 εκπαιδευτικών και 2 καλλιτεχνών στο αστυνομικό τμήμα Συντάγματος.