Που πάνε τα πανό όταν πεθαίνουν;

.
.

.

Πανιά που κυματίζουν στον αέρα ,  με 5-10 λέξεις που “πρέπει” να ιστορήσουν το  …όλο.

Είναι όμορφες ιστορίες οι σημαίες των πανό. Είναι οι σημαίες μιας διεκδίκησης. Είναι οι Σημαίες ενός έντονου εφήμερου.

Το πανό μας, το πανό του 23fev δεμένο μπροστά στη Βουλή, να ιστορεί μια μνήμη λαοθάλασσας. Θάλασσα όχι μόνο ανθρώπων, όχι μόνο πολιτών, αλλά αυτού του swell, αυτού  του βουβού κύματος που ξέσπασε πια και έγινε καταιγίδα.

Άμεση Λαϊκή Κυριαρχία.

Λαϊκή… τι πολύπαθη λέξη. Αφιονισμένοι οι πολυτελείς και οι πληβείοι παρακρατικοί,  τρέχουν να φτιασιδώσουν κλοουνίστικα το Λαϊκό σε λαϊκίστικο. Κι ο κόσμος, ο Λαός να επιμένει χλευάζοντας τους κομψευόμενους λαϊκιστές, με αυτό που διεκδικεί… Το Λαϊκό…

Το πανό μας …χάθηκε.

Εξαφανίσθηκε.

Που πηγαίνουν αλήθεια τα πανό όταν πεθάνουν;

Κι ύστερα είδα αυτό…

.

Και επιτέλους κατανόησα  που πήγε το πανό μας.

Το πανό μας,  που ήταν το μόνο στην Πλατεία, που έγραφε:   ΟΥΤΕ ΠΑΣΟΚ     ΟΥΤΕ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Έγινε …Κυριαρχία.

 

.
Κατερίνα 

. 

Σύνταγμα 15/6/2011…πρόσωπα..

Όλα γύρω τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά…
κι η πλατεία ήταν γεμάτη…
πρόσωπα….και άλλα…
πρόσωπα σκεφτικά….προβληματισμένα…


.

.
.
σκαρφαλωμένα….
.
.

.
.

.

είκοσι μέρες εκεί….στην πλατεία..να κρατά με το νταούλι του τον ρυθμό χιλιάδων καρδιών….
.
.

Αναζητώντας τον Σοφούλη

 

.

Σεπτέμβριος 1944.  Συμφωνία Καζέρτας.
«Αι αντάρτικαι δυνάμεις τίθενται υπό τας διαταγάς της Ελληνικής Κυβερνήσεως, η οποία τας θέτει υπό τας διαταγάς του Στρατηγού Σκόμπι».

Γεώργιος Α’ Παπανδρέου Α’, Πρωθυπουργός και Υπουργός Στρατιωτικών. .

Το ΕΑΜ, με το κύρος του στα ύψη, προκειμένου να αποτρέψει τη ρήξη προτεiνει συγκρότηση τμήματος ενιαίου εθνικού στρατού, που θα αποτελούνταν από την «ορεινή ταξιαρχία», τον «ιερό λόχο», τμήματα του ΕΔΕΣ και μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ «ίση προς το άθροισμα των άνω δυνάμεων και με ίσον οπλισμόν«.

Ο Γεώργιος Α’ Παπανδρέου Α’ αποδέχεται αρχικά την πρόταση αυτή, για να την αναιρέσει στη συνέχεια, ύστερα από εντολή του στρατηγού Σκόμπι και του Βρετανού πρεσβευτή Λίπερ. Στις 28 του Νοέμβρη ανακοινώνει ένα αλλοιωμένο κείμενο ως δήθεν συμφωνία με το ΕΑΜ. Οι υπουργοί της Αριστεράς – εκτός από τον Στρατηγό Σαρηγιάννη – παραιτούνται από την Κυβέρνηση Γεωργίου Α’ Παπανδρέου Α’ και το ΕΑΜ καλεί σε συλλαλητήριο στη Πλατεία Συντάγματος. Η Κυβέρνηση το απαγορεύει.

Στις 4 Δεκέμβρη ο Γεώργιος Α’ Παπανδρέου Α’ παρακαλεί τον πρεσβευτή Λίπερ να κάνει δεκτή την παραίτηση του και του προτείνει να καλέσει τον Σοφούλη να σχηματίσει Κυβέρνηση. Ο Τσόρτσιλ είναι κατηγορηματικός. Απαγορεύει στον Γεώργιο Α’ Παπανδρέου Α’ να παραιτηθεί και δίνει εντολή στον Λίπερ ότι, αν παραστεί ανάγκη, ας κλείσει τον Παπανδρέου σε ένα δωμάτιο στη Μ. Βρετανία. Η εντολή του Τσόρτσιλ σαφής. Ο Γεώργιος Α’ Παπανδρέου Α’ θα παραμείνει Πρωθυπουργός.

5 Δεκεμβρίου 1944. Τηλεγράφημα Τσορτσιλ στον Ρέτζιναλντ Λίπερ, τον Άγγλο Πρεσβευτή στην Αθήνα: “ανέθεσα το όλον ζήτημα της αμύνης των Αθηνών και την διατήρησιν της εννόμου τάξεως εις τον στρατηγόν Σκόμπι και τον διεβεβαίωσα ότι θα τον ενισχύσωμεν με όσας δυνάμεις χρειάζεται προς τούτο. Τόσον εσείς όσον και ο Παπανδρέου πρέπει να συμμορφωθείτε προς τα οδηγίας του εις ό,τι αφορά την δημοσίαν τάξιν και ασφάλειαν.
Πρέπει να συνδράμετε τον στρατηγόν Σκόμπι με πάντα δυνατόν τρόπον και να εισηγηθήτε εις αυτόν την λήψιν παντός μέτρου το οποίον κατά την γνώμην σας ήθελε καταστήσει το έργον του περισσότερον ευχερές και αποτελεσματικόν”.

Στον ίδιο τον Σκόμπυ, ο Τσόρτσιλ αποστέλλει το τηλεγράφημα “Δύνασθε να λάβετε όλα τα μέτρα που θα θεωρήσετε σκόπιμα διά τον έλεγχον των οδών και την παγίδευσιν των ταραξιών… μη διστάσετε να πυροβολήσετε εναντίον παντός ενόπλου ή αόπλου… Μη διστάσετε να ενεργήσετε ως να ευρίσκεσθε εις μόλις καταληφθείσαν πόλιν”.

Στις 5 Δεκέμβρη 1944 και ενώ η απεργία συνεχίζεται ο Σκομπυ κηρύσσει στρατιωτικό νόμο. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος πλημμυρίζουν από το πρωί την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου.

Μαζί με τους Άγγλους του Σκόμπυ, η Αστυνομία αποκλείει όλους τους δρόμους που οδηγούν στην πλατεία Συντάγματος με ζωντανά φράγματα αστυνομικών. Οι γυναίκες πέφτουν κάτω μαζί με τις σημαίες και τραγουδάνε. 28 νεκροί. 27 διαδηλωτές και ένας αρχιφύλακας.

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 1958, ο τότε Δ/ντης της Αστυνομίας Αθηνών Άγγελος …Έβερτ αποκαλύπτει σε συνέντευξη του “…βάσει των διαταγών τας οποίας είχα, διέταξα υπευθύνως την δικαίαν διάλυσιν των επιτιθεμένων διαδηλωτών”

Φαντάζομαι ότι η Ιστορία δεν θα παραξενεύεται καθόλου, που οι …νέοι Τσόρτσιλ, και οι νέοι Σκόμπυ, δεν επιτρέπουν στον Γεώργιο Β’ Παπανδρέου Γ’, στον Γιωργάκη δηλαδή, να παραιτηθεί. Άλλωστε είναι γνωστό ότι όταν αναλαμβάνεις να κάνεις τόσο βρώμικες δουλειές, όσο αυτές που ανέλαβε πριν 70 χρόνια ο Γεώργιος Α’ και πριν 2 χρόνια ο Γεώργιος Γ’, ε, τότε οι συν-εταίροι σου θα απαιτούν να τις αποτελειώσεις…

.

Μνημείον του «Πιστεύομεν στην Λαοκρατίαν»

.

Μνημείον Αντιεξουσιαστή Πρωθυπουργού

.

RETOURE A LA NORMALE? ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Διανύοντας ήδη την τρίτη εβδομάδα των κινητοποιήσεων στην πλατεία Συντάγματος φαίνεται ότι έχουμε φτάσει σε κομβικό σημείο. Καθημερινά μορφοποιείται όλο και ευκρινέστερα το «καινούργιο που πασχίζει να γεννηθεί» από την μήτρα της Ιστορίας. Ήδη οι συνελεύσεις έχουν προσφέρει σε χιλιάδες κόσμο το δικαίωμα της έκφρασης, της ενημέρωσης, αλλά κυρίως αυτό της συμμετοχής στην διαμόρφωση της εναλλακτικής πρότασης, που μέχρι πριν λίγο καιρό αποτελούσε το ζητούμενο για το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Από εδώ και πέρα η αρχική οργή αναμένεται να αντικατασταθεί από την αποφασιστικότητα καθώς βρισκόμαστε στο μεταίχμιο. Υπάρχει πιθανότητα να βυθισθούμε εκ νέου στην «εποχή των τεράτων;».  Να επιστρέψουμε στην «ομαλότητα»;

.

Καταρχήν, τα κοινωνικά, εναλλακτικά κινήματα ποτέ δεν προειδοποιούν, δεν δίνουν συγκεκριμένο ραντεβού για τον χρόνο και τον τόπο γέννησης τους. Ο τοκετός μπορεί να κρατήσει χρόνια, οι πόνοι βέβαια είναι περισσότερο από εμφανείς καθ όλη την διάρκεια της κυήσεως, τα μηνύματα είναι ολοφάνερα, αλλά τους διακρίνεις μόνο όταν είσαι σε θέση να παρακολουθείς και να συμμετέχεις σε αυτή την εξελικτική διαδικασία. Με λίγα λόγια, όταν αποτελείς μέρος της όλης διαδικασίας.

.

Αρκετοί στον χώρο της Αριστεράς ορκίζονται, στα κείμενα τους, στο όνομα αυτών των κινημάτων. Αποτελούν την πεμπτουσία των υπερφίαλων παρεμβάσεων τους. Συνήθως βέβαια αυτό συμβαίνει σε καιρούς «κοινωνικής ειρήνης», πράγμα εύκολο και τελικά ανέξοδο, γιατί όταν οι συνθήκες «ωριμάσουν», με τον τρόπο που ορίζει η Ιστορία και όχι έτσι όπως πιθανά να είχαμε φανταστεί, τότε έρχεται η ώρα των «διακριτικών αποστάσεων». Είναι η στιγμή όπου το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των γραφειοκρατικών μηχανισμών επικαλύπτει με την απαραίτητη σκόνη λήθης τα προηγούμενα κείμενα. Ίσως γιατί η απειλή ενός ολοκληρωτικού, οριζόντιου, πολιτικού διεμβολισμού εκ μέρος αυτών των κινημάτων ευαισθητοποιεί τα αμυντικά αντανακλαστικά αυτών των μηχανισμών. Ιδίως όταν έχεις αποκτήσει την νοοτροπία, ότι το «ΚΟΜΜΑ» είναι το μοναδικό πολιτικό επαναστατικό υποκείμενο που δικαιούται να έχει τον καθοδηγητικό ρόλο στο πεδίο της ανατροπής του «παλιού» πολιτικού συστήματος, που τώρα μπροστά στα μάτια σου αργοπεθαίνει, σβήνει. Να συμπληρώσω στο σημείο αυτό, ότι πιθανά να διαισθάνεσαι τον «κίνδυνο», στο κάδρο της ανατροπής, να σκιαγραφείται σιγά-σιγά και το πρόσωπο σου. Απλά «συμπτώματα πανικού» θα πρόσθετα εγώ.

.

Έτσι λοιπόν και ενώ συνειδητοποιείς ότι επιτέλους η Ιστορία βρίσκεται σε κίνηση, χωρίς όμως να είσαι σε θέση να πάρεις τις απαραίτητες διαπιστεύσεις ότι η ροή της θα κινηθεί μονοσήμαντα, κατά το όπως εσύ έχεις σχεδιάσει, φτάνει η στιγμή που μπορείς να θέλεις αλλά να μην μπορείς, ή να μπορείς αλλά να μην θέλεις να παρέμβεις στην διαμόρφωση του ρού. Και οι δύο αυτές περιπτώσεις, σκιαγραφούν με απόλυτο τρόπο την παθολογία πάνω στην οποία έχει στηριχθεί χρόνια ολόκληρα ο τρόπο δόμησης του «πολιτικού υποκειμένου».  Όταν δηλαδή με την από μεριά σου παραγόμενη πρωτογενή πολιτική στην ουσία ανατρέπεις τα ίδια τα κείμενα σου, ενώ παράλληλα αφυδατώνεις πολιτικά οποιαδήποτε διαδικασία στο εσωτερικό σου κρίνεις ότι βρίσκεται «εκτός ελέγχου».

.

Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης παθολογίας, είναι η αδυναμία παρέμβασης σε ότι τεκταινόμενο γεννιέται αυθόρμητα και επί τόπου,  με επόμενο στάδιο την εξαΰλωση της πολιτικής σου παρουσίας από τις εστίες των γεγονότων. Με λίγα λόγια εγκαταλείπεις το στοίχημα της «πολιτικής ηγεμονίας» (την οποία ορίζω με όρους ιδεολογικής και πολιτιστικής όσμωσης και όχι με συγκρούσεις μηχανισμών) στην διακριτική ευχέρεια της συγκεκριμένης χρονικής ιστορικής συγκυρίας.  Η συγκυρία αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Ας μην ξεχνάμε ότι διαμορφώθηκε μέσα από την «πολτοποίηση» του κοινωνικού ιστού της χώρας που δημιούργησαν οι πολύπλευρες εκφάνσεις του νεοφιλελευθερισμού. Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι ενώ η Αριστερά είναι εκείνος ο πολιτικός χώρος που ενώ εστιάζει πιο μεθοδικά και πιο ολοκληρωμένα την ανάλυση του πάνω στην δομική φύση του προβλήματος, παρ όλα αυτά δεν εμπνέει τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, αυτά που πλήττονται άμεσα, ότι αποτελεί εκείνο το πολιτικό υποκείμενο, που μπορεί να συνθέσει γόνιμα και προωθητικά τις αντιφάσεις του κινήματος, ενώ ταυτόχρονα αγκομαχά στο να μπολιάσει ιδεολογικά τα όποια αιτήματα. Αυτό ισχύει στον υπέρτατο βαθμό από την στιγμή που δεν μπορεί να υπερβεί έστω και την ύστατη ώρα, η όποια είναι τώρα, τις δικές της αντιφάσεις.

.

Αυτές οι αντιφάσεις αποτελούν τα αίτια για την εν γένει «αμηχανία» της πλειοψηφίας του οργανωμένου κόσμου της Αριστεράς. Όμως έρχεται κάποια στιγμή που οι «ασκήσεις Θάρρους» κάτω από τα πανό τελειώνουν και γεννιούνται οι ανάγκες που επιτάσσουν οι κινηματικές διαδικασίες για το επόμενο βήμα. Δηλαδή για δράσεις. Επί του προκειμένου όταν έρθει η ώρα που θα σαλπίσει το προσκλητήριο, δεν τρέφω αυταπάτες, θα μετρηθούμε και θα είμαστε λίγοι. Προφανώς οι ηγεσίες να θέλουν οριστικά να «ξορκίσουν» το φάντασμα του Δεκέμβρη, που τόσο πολύ στοίχισε σε ποσοστά, έδρες, χρήματα. Όσο πιο γρήγορα καταλάβουν οι «Πολιτικές Γραμματείες», οι «Κεντρικές Επιτροπές», το…»περιβάλλον του προέδρου», ότι η  ασφυκτιούσα ελληνική κοινωνία στην συντριπτική της πλειοψηφία, έχει ήδη νομιμοποιήσει ηθικά στην συνείδηση της τις επικείμενες δράσεις του κινήματος της πλατείας, παρά τον ανοιχτό εκβιασμό και την τρομολαγνεία που προσφέρουν αφειδώς η Κυβέρνηση και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, τόσο πιο γρήγορα θα βρούμε το σημείο εκείνο που το νήμα κόπηκε, μεταξύ ημών και της κοινωνίας. Μεταξύ μας, η προτροπή αυτή απευθύνεται κυρίως στα απλά μέλη, στους απλούς αγωνιστές, μια και δεν τρέφω αυταπάτες για τον «εσωτερικό κόσμο» των «οργάνων» που αρχικά δήλωναν «μέχρι και αρνητικοί». Συνεπώς από εδώ και μπρός…καθείς εφ ω ετάχθη. Ή με την κοινωνία ή με το «τέρας».

.

Υ.Γ. Είναι γνωστό ότι η «φύση δεν αφήνει κενά» και σπεύδει να τα αναπληρώσει όπου αυτά εμφανίζονται. Με παρόμοιο τρόπο η πολιτική ιστορία αυτού του τόπου πρόκειται να καλύψει και τα δικά της κενά. Με εμάς ή χωρίς εμάς…

.

Για τις «Ακυβέρνητες Πολιτείες»

yiannis63

Τα σημαντικά

.

Πηγή : Κατερίνα –> εδώ

.

.

Είναι όμορφη η Πλατεία.

.

Και μία απο τις χίλιες μύριες όσες ομορφιές της, είναι ότι γίνεσαι συμμέτοχος και αλληλέγγυος με τον διπλανό σου. Με τα σημαντικά του διπλανού σου. Αυτόν με τον οποίον μοιράζεσαι, πέραν όλων των άλλων, αυτήν την υπέροχη αίσθηση συλλογικότητας.  Παρακάτω λοιπόν, κάποια απο τα σημαντικά του διπλανών μας, που η Πλατεία τα αναδεικνύει, σε εξίσου ΔΙΚΑ ΜΑΣ σημαντικά.

1ον

Η Πλατεία ήταν γεμάτη…

Άνεργοι και σκληρά δοκιμαζόμενοι εργαζόμενοι του Πειραιά,

Όλοι μας ζούμε σε μια σκληρή πραγματικότητα, στην πιο άγρια βαρβαρότητα που επέβαλλαν σε μας αυτοί που καταλήστεψαν τον τόπο και που σήμερα μας ζητάν μέσα από ατέλειωτες θυσίες να σώσουμε τάχα την χώρα, να σώσουμε δηλαδή τα δικά τους κλεμμένα κέρδη και την κυριαρχία τους.

Οι άνεργοι ζούμε μέσα στην εξαθλίωση, με την καθημερινή απειλή της πεινάς, οικογένειες διαλύονται, τα φροντιστήρια των παιδιών σταματάνε, υπερήφανοι εργάτες κλείνονται μέσα στα σπίτια με την ανέχεια και την γκρίνια να δηλητηριάζουν την ζωή μας.

Εργαζόμενοι ζουν σε ένα καθεστώς άγριας εκμετάλλευσης, απόλυτης εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, με μισθούς και μεροκάματα πείνας και την απειλή της απόλυσης πάνω από τα κεφάλια τους.

Τα νιάτα είτε σπουδάζουν, είτε βγαίνουν στο δρόμο της βιοπάλης, βλέπουν τα όνειρά τους να σκοτώνονται, τις ελπίδες τους να διαλύονται, βλέπουν μια κοινωνία να θέλει να τους «εντάξει» σε ένα βρώμικο κόσμο σαπίλας και διαφθοράς.

Οι συνταξιούχοι, αυτοί που έδωσαν ιδρώτα και αίμα για να τα βγάλουν πέρα μια ολόκληρη ζωή βλέπουν τώρα να τους σκοτώνουν σαν τα …γερασμένα άλογα.

Αυτός είναι ο «όμορφος» κόσμος τους…ο-‘αγγελικά-πλασμένος ,που έφτιαξαν οι κυβερνήσεις , οι τρόικες και τα ΔΝΤ!

Να τους τα πάρουμε πίσω! Να πάρουμε τη Ζωή που μας ανήκει!

Εμείς οι άνεργοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, πέρα από κόμματα και γραφειοκρατικά συνδικάτα ενωνόμαστε και κατεβαίνουμε στην πλατεία μπροστά στον Ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά, από την Τρίτη 7 του Ιούνη, για να ενώσουμε την φωνή μας με τους συγκεντρωμένους στις άλλες πλατείες της χώρας.

Σας καλούμε όλους, λιμενεργάτες, ναυτεργάτες, άνεργους και εργαζόμενους, νέους και συνταξιούχους να ενωθούμε, να κάνουμε την οργή μας και την αγανάκτησή μας δύναμη αγώνα και διεκδίκησης

Να απαιτήσουμε επίδομα ανεργίας για όλους! Δουλειά για όλους τους ανθρώπους!

Μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, τέτοιους που να μας εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή!

ΛΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΩΜΕΝΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 7 ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ

Άνεργοι της Ζώνης

2ον

Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Τώρα αρχίζουν όλα.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Οι τελευταίες ενωτικές διεργασίες στη Ζώνη, και η ελπίδα που γεννιέται σήμερα στις πλατείες όλης της χώρας δείχνει τον τρόπο και το δρόμο του αγώνα.

Οι εργαζόμενοι- άνεργοι της Ζώνης επιβάλλεται να περπατήσουν τον ίδιο αυτό δρόμο του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειας.

Προχωράμε στην κινητοποίηση που θέλει η συντριπτική πλειοψηφία των μεταλλεργατών και ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σήμερα.

Η Τρίτη 7 Ιούνη γίνεται η αρχή του αγώνα που δεν θα σταματήσει αν δεν δοθούν λύσεις στα κρίσιμα προβλήματά μας: ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Πάμε στον Ηλεκτρικό και μένουμε όσο χρειαστεί, προβάλλοντας τα αιτήματά μας απαιτώντας η φωνή των μεταλλεργατών να πετάξει πάνω από τα καράβια και να ακουστεί σε όλο τον Πειραιά.

Επιδιώκουμε να συντονίσουμε τα βήματα του αγώνα με κάθε κομμάτι εργαζομένων που πλήττονται από τη βάρβαρη κυβερνητική πολιτική. Πρώτα απ’όλα να ενώσουμε τη δράση μας με τους εργαζόμενους του ΟΛΠ, για να μην περάσει το ξεπούλημα του ΟΛΠ, που θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τη Ζώνη.

Επιδιώκουμε το συντονισμό όλων των κοινωνικών φορέων της ευρύτερης περιοχής, κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει με θετικά αποτελέσματα. Σωματεία, δήμοι, σύλλογοι, επαγγελματίες και έμποροι ,συλλογικότητες, κινήσεις ανέργων ,μαθητές και φοιτητές, θέλουμε να ενωθούν μαζί μας όχι σαν συμπαραστάτες αλλά σαν συναγωνιστές και να απαιτήσουμε όλοι μαζί:

ΦΕΡΤΕ ΤΩΡΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗ ΖΩΝΗ.

Γιατί αργοπεθαίνοντας η ζώνη,αργοπεθαίνει οικονομικά και κοινωνικά ολόκληρος ο Πειραιάς.

ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ. ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ.

Μαχόμαστε για να σταματήσει η κυβέρνηση τη διάλυση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα. Τέρμα πια οι υποσχέσεις τα «θα» και κάθε είδους επιτροπές και συμβούλια που επιδιώκουν την εξαπάτηση των μεταλλεργατών μέχρι να πεθάνει η Ζώνη.

Καταθέτουμε τις προτάσεις μας σε όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, σε δήμους, βουλευτές και κυβέρνηση και απαιτούμε να πάρουν θέση «χθες» όχι αύριο.

Οι μεταλλεργάτες βρίσκονται σε πλήρη εξαθλίωση, δεν μπορούν να περιμένουν άλλα «θα».

Ο καθένας θα κριθεί απ΄τη στάση του απέναντι στα δίκαια αιτήματα των μεταλλεργατών.

Εκεί θα κριθεί ο κάθε συνδικαλιστικός, δημοτικός, πολιτικός, επαγγελματικός, κοινωνικός φορέας και οι μεταλλεργάτες αυτή τη φορά δεν έχουν διάθεση να ξεχάσουν και να δώσουν συγχωροχάρτια.

Γι΄αυτό απαιτούμε από την κυβέρνηση να αφήσει την κοροϊδία και μέσα από διυπουργικό όργανο με τη συμμετοχή των εμπλεκόμενων φορέων (εργαζόμενοι, επαγγελματικές ενώσεις) να πάρει αποφάσεις άμεσης υλοποίησης για τη σωτηρία της ζώνης και πριν απ΄όλα για τη διαρκή κάλυψη των ανέργων μέχρι να υλοποιηθούν οι αποφάσεις και να έρθει δουλειά.

Αν και αυτή τη φορά δεν ακούσουν τη φωνή των εργατών , ένα πράγμα τους υποσχόμαστε

Θα συνεχίσουμε να είμαστε στις πλατείες και τους δρόμους μαζί με όλους τους άλλους Έλληνες που σήμερα απαιτούν ανθρώπινη ζωή με το σύνθημα που αγκαλιάζει όλο το λαό:

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

3ον

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΝΕΖ

Είναι κοινή διαπίστωση πως η Ναυπηγοεπισκευαστική Βιομηχανία της χώρας μας και κατ’επέκταση η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Πειραιά, Περάματος, Σαλαμίνας, διέρχεται την πιο βαθειά κρίση στην ιστορία της, με την πολύχρονη δραματική μείωση των εργασιών ιδιαίτερα μετά τον Σεπτέμβρη του 2008, ουσιαστικά πρόκειται για κατάρρευση του κλάδου.

Από τότε και μέχρι σήμερα η ανεργία στη ΝΕΖ έχει εκτιναχθεί στο 95% του εργατικού δυναμικού, οδηγώντας στην απόγνωση και την εξαθλίωση χιλιάδες εργαζόμενους.

Έχει οδηγήσει εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην υπολειτουργία και το κλείσιμο.

Έχει γίνει ολοφάνερο πως χωρίς πολιτική βούληση από την Κυβέρνηση και τον ΟΛΠ

δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η κατάρρευση της ΝΕΒ και κατ’ επέκταση της ΝΕΖ. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο η διεθνή κρίση ούτε μόνο τα προβλήματα στη Ναυτιλία.

Μέχρι σήμερα οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν αποδεχθεί τον αρνητικό καταμερισμό για την ΝΕΒ στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν έχουν πάρει μέτρα προσαρμογής και στήριξης του κλάδου σε παραγωγική και αναπτυξιακή κατεύθυνση. Τα όποια αποσπασματικά μέτρα δεν μπορούν να αντιστρέψουν την πορεία μαρασμού και διάλυσης του κλάδου.

Είναι κοροϊδία , οι εκάστοτε κυβερνήσεις από την μια να δηλώνουν πως ενδιαφέρονται για την στήριξη του κλάδου, πως αντιλαμβάνονται την σημασία του σε οικονομικό, κοινωνικό, εθνικό επίπεδο, και από την άλλη οι επιλογές και η πολιτική τους να οδηγούν στην υποβάθμιση και διάλυση της ΝΕΒ. (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά και η εγκατάλειψη της ΝΕΖ).

Επιτέλους απαιτείτε τώρα να διαμορφωθεί μια ολοκληρωμένη πολιτική στήριξης και ανάπτυξης της ΝΕΒ και της ΝΕΖ.

Τώρα να επιτευχθεί μια ολοκληρωμένη συμφωνία μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων.

Στα πλαίσια αυτά να εξασφαλιστούν και τα συμφέροντα των εργαζομένων

και ιδιαίτερα η ουσιαστική κάλυψη των ανέργων μέχρι να εξασφαλιστεί η ανάκαμψη

των εργασιών.

Κάθε πολιτική ανάπτυξης της Ζώνης δεν μπορεί παρά να στηριχθεί στην αξιοποίηση των ασύγκριτων πλεονεκτημάτων της, που είναι η γεωγραφική της θέση, οι κλιματολογικές συνθήκες, η εμπειρία και η εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού (που στις σημερινές συνθήκες πρέπει να διαφυλάξουμε και να διευρύνουμε), η ευελιξία των επιχειρήσεων, η ταχύτητα διεκπεραίωσης και η ποιότητα των εργασιών.

Οι ανάγκες της χώρας σε νέα σκάφη, στην ακτοπλοΐα, μεσογειακών σκαφών, του πολεμικού ναυτικού, καθώς και οι ανάγκες της ποντοπόρου ναυτιλίας, μπορούν υπό προϋποθέσεις να είναι η βάση που θα στηριχθεί η ανάκαμψη και η αναπτυξιακή πορεία της ΝΕΒ.

Παράλληλα απαιτείται με συγκεκριμένο σχεδιασμό ο κλάδος μας να μπει σε παρεμφερή αναπτυξιακά έργα όπως Αιολική Ενέργεια, εγκαταστάσεις Αφαλάτωσης, κ.ά.

Οι σημαντικές επενδύσεις σε σύγχρονη τεχνολογία και οι υποδομές που ήδη υπάρχουν στο ΒΙΠΑΣ, και σήμερα εγκληματικά υπολειτουργούν ή ρημάζουν, μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν σε όλους αυτούς τους τομείς με αντίστοιχες πολιτικές στήριξης.

Έγκλημα κατά του κλάδου είναι και η εγκατάλειψη της ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, που αφαίθηκε χωρίς σύγχρονες υποδομές και αντίστοιχες παροχές υπηρεσιών,

με μια αναχρονιστική και γραφειοκρατική λειτουργία.

Χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, όπως πλωτές δεξαμενές, γερανοί, χώροι και εγκαταστάσεις προκατασκευών, κ.ά.

Χωρίς μέτρα στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της ζώνης.

Γίνετε αντιληπτό πως όλα αυτά τα κρίσιμα προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν στα πλαίσια μιας πολιτικής που στο όνομα των δημοσιονομικών προβλημάτων επιλέγει την εύκολη λύση, την μεταφορά τεράστιων ποσών από τις τσέπες των μισθωτών των ανέργων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων επαγγελματιών, στους διεθνείς τοκογλύφους και τους τραπεζίτες.

Εξυπηρετεί τα συμφέροντα ξένων πολυεθνικών ομίλων σε βάρος του κλάδου, όπως έγινε με το ναυπηγείο Σκαραμαγκά.

Γίνετε φανερό πως απαιτείτε μια άλλη πολιτική ανάπτυξης υπέρ των συμφερόντων της χώρας, των εργαζομένων, της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Στα πλαίσια αυτά προτείνουμε ορισμένα συγκεκριμένα μέτρα που έχουν

άμεσο χαρακτήρα για να διατηρήσουμε την ελπίδα πως ο κλάδος μας

θα υπάρχει και αύριο.

Ο κάθε φορέας διατηρεί τις απόψεις του για το τι καλύτερο μπορεί να γίνει, και μπορεί να τις προωθεί παράλληλα.

Απαιτούμε τώρα παραγωγικές επενδύσεις στήριξης των επιχειρήσεων και της απασχόλησης και όχι ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση των τραπεζών.

Να εξεταστεί η δημιουργία αντίστοιχου ταμείου, με αυτό της κινέζικης κυβέρνησης που θα στηρίξει την χρηματοδότηση της ανάπτυξης του κλάδου, τον εκσυγχρονισμό και την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Για τη ΝΕΖ εκτός από τη συμβολή του τραπεζικού συστήματος μπορούν να εξασφαλιστούν κονδύλια από Ευρωπαϊκά προγράμματα μιας και το σύνολο σχεδόν των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που τη συγκροτούν δεν χαρακτηρίζονται ναυπηγεία και δεν εμπίπτουν σε ανάλογους περιορισμούς.

· Nα ενταχθεί η Ζώνη στον αναπτυξιακό Νόμο για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις.

· Κατασκευή πλοίων της ακτοπλοΐας που θα καλύπτουν τις άγονες γραμμές. Επένδυση που είχε γίνει αποδεκτή από την ΕΕ και έμεινε στα χαρτιά με ευθύνη των κυβερνήσεων.

· Να απαιτήσουμε από τον Ο.Λ.Π. να εξασφαλίσει τα αναγκαία κονδύλια και σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα να προχωρήσει στην κατασκευή της πλωτής δεξαμενής που χρειάζεται η Ν/Ζώνη. Μια τέτοια δουλειά θα εξασφαλίσει εκατοντάδες θέσεις εργασίας για πολλούς μήνες, θα αναζωογονήσει την αγορά της περιοχής και θα δώσει αντικείμενο σε επιχειρήσεις της ΝΕΖ.

· Να ενταχθεί η Ζώνη και τα Ναυπηγεία, στα προγράμματα ανάπτυξης Αιολικής Ενέργειας, εγκαταστάσεων αφαλάτωσης και άλλων τομέων της πολυδιαφημιζόμενης «πράσινης« ανάπτυξης που διακηρύσσει η κυβέρνηση, αλλά τις δουλειές τις δίνει στις πολυεθνικές. Με ελληνική τεχνογνωσία, οι Έλληνες εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να έχουν μερίδιο αυτών των κατασκευών.

· Αξιοποίηση του εργατικού δυναμικού της Ζώνης και σε παρεμφερή έργα εκτός Ζώνης όπως για παράδειγμα το έργο της ΠΕΤΡΟΛΑ, ΕΛΠΕ με τήρηση των προβλεπόμενων από την Κλαδική ΣΣΕ. Η Κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για τις συνθήκες ζούγκλας που επικρατούν εκεί με την ανοχή της (καταπάτηση και των ελάχιστων δικαιωμάτων των εργαζομένων).

· Η αναπτυξιακή εταιρεία του Ο.Λ.Π. «ΝΑΥΣ Ο.Λ.Π.« για τη Ζώνη, αντί να χρησιμοποιείτε, για την μεταφορά των κυβερνητικών ευθυνών και της διοίκησης του ΟΛΠ σε αυτή, μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί σε θετική κατεύθυνση, εξασφαλίζοντας τις αναγκαίες αρμοδιότητες και πόρους, για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη των υποδομών της Ζώνης. Να κινηθεί άμεσα για την προσέλκυση πελατών στη Ζώνη, αυτός άλλωστε είναι ο σκοπός της δημιουργίας της.

· Να γίνει άμεσα χωροθέτηση της ΝΕΖ χωρίς αμφισβήτηση της σημερινής της δυναμικότητας. Να αποτρέψουμε την αμφισβήτηση των ορίων της Ζώνης από τον Ο.Λ.Π. Αντίθετα, απαιτείτε αναβάθμιση και ενίσχυση των υποδομών όλων των χώρων της Ζώνης.

· Ζητάμε παράλληλα μέτρα μείωσης του κόστους με την επιδότηση του ασφάλιστρου από τον κρατικό προϋπολογισμό.

· Να επανεξετάσει ο Ο.Λ.Π. την τιμολογιακή πολιτική του με κριτήριο τη μείωση του κόστους, με μειώσεις των τιμολογίων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Ζώνης.

· Η Ζώνη έχει ζωτική ανάγκη από την ενιαία και πλήρη λειτουργία του Ναυπηγείου Σκαραμαγκά .

· Απαιτούμε την άμεση επαναλειτουργία του εμπορικού τμήματος του Ναυπηγείου και την διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας και των εργαζομένων του τροχαίου υλικού, γιατί γνωρίζουμε ότι σε αντίθετη περίπτωση οι εκατοντάδες απολυμένοι θα προστεθούν στην τεράστια ουρά των ανέργων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.

· Να μπουν και πάλι σε λειτουργία οι δεξαμενές του Ναυπηγείου και να μπορούν να δεξαμενίζονται πλοία που επισκευάζονται και στο Πέραμα.

· Με δεδομένη τη σημασία του Ναυπηγείου για τον κλάδο και για τη Ζώνη, ο αποφασιστικός συντονισμένος αγώνας μας, όλων των σωματείων και ενδιαφερόμενων φορέων της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, είναι επιτακτική ανάγκη.

Επιδιώξουμε αυτό το συντονισμό χωρίς αποκλεισμούς με σκοπό τη συγκρότηση

μόνιμης συντονιστικής επιτροπής των φορέων μας μέχρι την επίτευξη των

στόχων μας.

· Η τακτική επιδότηση των ανέργων είναι άμμεσης προτεραιότητας, και δεν πρέπει να μπαινει αντιπαραθετικά με την άσκηση οποιασδήποτε άλλης κοινωνικής πολιτικής. Συγκεκριμένα απαιτούμε επιμήκυνση του δικαιώματος τακτικής επιδότησης για ένα χρόνο ακόμα για όσους εργαζόμενους αυτό το δικαίωμα εξαντλήθηκε μεταξύ των ετών 2009 και 2010 λόγω της παρατεταμένης ανεργίας. Όσοι δεν καλύπτονται από αυτή τη ρύθμιση, με λίστα των σωματείων της Ζώνης, να καλυφθούν και αυτοί.

· Για τους μακροχρόνια άνεργους ηλικιωμένους (55-60χρονών) να υλοποιηθεί πρόγραμμα προσυνταξιοδοτικής κάλυψης μέχρι τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας, γιατί αυτοί οι εργαζόμενοι λόγω του είδους της βαριάς και επικίνδυνης εργασίας δεν έχουν καμιά ελπίδα να βρουν δουλειά.

· Απαιτούμε να θεσμοθετηθεί για τους άνεργους κάρτα του ΟΑΕΔ που θα δίνει το δικαίωμα σε δωρεάν μετακινήσεις για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, μη πληρωμή στα νοσοκομεία, δωρεάν διέλευση από τα διόδια, ουσιαστικές ρυθμίσεις οφειλών και πάγωμά τους για όσο παραμένουν άνεργοι.

· Άμεσα, με δική μας εισήγηση που θα καλύπτει πραγματικές ανάγκες, να υλοποιηθεί επιδοτούμενο πρόγραμμα συμπληρωματικής ειδίκευσης και κατάρτισης των ανέργων της Ζώνης από τον ΟΑΕΔ.

Δηλώνουμε πως αν η κυβέρνηση δεν αλλάξει πολιτική, και δεν πάρει υπόψη της τις προτάσεις μας, συνεχίζοντας να αδιαφορεί, αν δεν προχωρήσει σε μια ολοκληρωμένη πολιτική για τη στήριξη του κλάδου και τη μείωση της ανεργίας, εμείς συντονίζοντας την δράση μας θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την σωτηρία του κλάδου με τον πιο αποφασιστικό τρόπο.

4ον

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΑΝΕΡΓΩΝ ΤΗΣ Ν/ΖΩΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Για τον αγώνα επιβίωσης που δίνουν οι άνεργοι-εργαζόμενοι της Ν/Ζώνης η Συνέλευση μας στην Πλατεία του Ηλεκτρικού απαιτεί:

« Στα πλαίσια ολοκληρωμένου σχεδιασμού να παρθούν άμεσα μέτρα για την Ν/ΖΩΝΗ την παραγωγική της ανασυγκρότηση, την δημιουργία των αναγκαίων υποδομών την αναπτυξιακή της προοπτική, για την διεύρυνση της απασχόλησης σε συνθήκες ασφαλείας για τους εργαζόμενους.

• Απαιτούμε τώρα να λυθούν τα προβλήματα στο Ναυπηγείο Σκαραμαγκά, για την ενιαία λειτουργία όλων των μονάδων και ιδιαίτερα του Εμπορικού Τμήματος που η λειτουργία του είναι απαραίτητη και για τη λειτουργία της Ζώνης, το ίδιο ισχύει και για το Ναυπηγείο της Ελευσίνας.

• Να προχωρήσει τώρα ο ΟΑΙΙ με βάση τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης στην κατασκευή της αναγκαίας πλωτής δεξαμενής.

• Να δημιουργηθούν οι προί>ποθέσεις ώστε το πρόγραμμα κατασκευής πλοίων για την ακτοπλοΐα, να γίνει στα Ναυπηγεία της χώρας μας.

Η τακτική επιδότηση των ανέργων της Ν/Ζώνης είναι άμεσης προτεραιότητας και δεν πρέπει να μπαίνει αντιπαραθετικά με την άσκηση οποιασδήποτε άλλης κοινωνικής πολιτικής. Συγκεκριμένα απαιτούμε την κάλυψη όλων των ανέργων της Ζώνης για τουλάχιστον έναν χρόνο τακτικής επιδότησης.

Απαιτούμε τη θεσμοθέτηση κάρτας του ΟΑΕΔ που θα δίνει το δικαίωμα στους ανέργους σε δωρεάν μετακινήσεις για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, μη πληρωμή στα χαράτσια για νοσοκομειακή περίθαλψη, ουσιαστικές ρυθμίσεις οφειλών και πάγωμά τους για όσο παραμένουν άνεργοι.

• Ο χρόνος ανεργίας να θεωρείται ασφαλιστικός για τη συνταξιοδότηση των ανέργων.

Για τους μακροχρόνια άνεργους ηλικιωμένους (55 – 60 χρόνων) να υλοποιηθεί πρόγραμμα προσυνταξιοδοτικής κάλυψης μέχρι τη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση.

Αυτά τα αιτήματα μπορούν να υλοποιηθούν μόνο με πολιτική απόφαση της κυβέρνησης σε μια κατεύθυνση αναπτυξιακής αντίληψης για την οικονομία της χώρας.

Σε αντίθετη περίπτωση που η κυβέρνηση συνεχίσει να στηρίζει τις εντολές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., με τα παλιά και τα νέα μνημόνια ενάντια στις λαϊκές ανάγκες και την προστασία των κοινωνικών κατακτήσεων,ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

> Η ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΥΠΟΘΗΚΕΥΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ!

> ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΙΟΥΝΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

> ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ Ν/ΖΩΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΙΑ ΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΑΙΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Εργαζόμενοι – Ανεργοι Ν/Ζώνης

Απαιτούμε την άμεση εξέταση των αιτημάτων μας και των προτεινόμενων λύσεων από διυπουργικό όργανο με συμμετοχή όλων των συναρμόδιων υπουργείων.

5ον

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Η Συνέλευσή μας χαιρετίζει, τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη, που βγαίνουν στις πλατείες και στους δρόμους διεκδικώντας το δίκιο τους.

Εμείς οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και συνταξιούχοι που μαζευτήκαμε σε αυτή την πλατεία του Πειραιά απαιτούμε:

• Εργασία για όλους τους ανθρώπους με αξιοπρεπείς συνθήκες, απορρίπτοντας τις εργασιακές σχέσεις ζούγκλας που μας επιβάλλουν.

• Μεροκάματα, μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας που θα εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή ζωή σε όλους.

• Δωρεάν υγεία-παιδεία-κοινωνικές παροχές για τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τις οικογένειές τους.

• Υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη δημοκρατική έκφραση των εργαζομένων ιδιαίτερα στους χώρους δουλειάς που στις σημερινές συνθήκες μετατρέπονται σε γκέτο.

• Απαιτούμε άμεσο λαϊκό και εργατικό έλεγχο σε κάθε θεσμό και λειτουργία της κοινωνίας.

• Προστασία του περιβάλλοντος, προγραμματισμένη περιβαλλοντική ανάπτυξη στον υποβαθμισμένο Πειραιά της αποβιομηχάνισης και της ανεργίας.

Είμαστε στην πλατεία και μένουμε εδώ για όσες ημέρες κρίνουμε αναγκαίο. Καλούμε τους εργαζόμενους άνεργους, νέους του Πειραιά στην πλατεία -ΗΣΑΠ.

Ενάντια στις πολιτικές της κοινωνικής καταστροφής, της ανεργίας και της ισοπέδωσης.

Ενάντια στα παλιά και νέα μνημόνια, την κυβέρνηση, τη τρόϊκα , το ΔΝΤ.

Δίνουμε το αγωνιστικό παρόν στην πανεργατική ΑΠΕΡΓΊΑ 15 ΙΟΥΝΗ και στα απεργιακά συλλαλητήρια.

Συντονίζουμε τα βήματά μας με τον αγωνιζόμενο λαό της πλατείας Συντάγματος την Κυριακή 12 Ιούνη όλοι μαζί πάμε στο Σύνταγμα ( 6 το απόγευμα)

ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΞΕΝΑ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΑ ΕΞΩΘΕΣΜΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Πανό του blog μας στο Σύνταγμα

 

 

Σύνταγμα. 2η Κυριακή. 12η ημέρα. 5-6-2011. (video)

.

Πηγή Κανάλι –> εδώ

.

.

ΜΝΗΜΟΝΙΟ- ΣΥΜΒΑΣΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ – ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

.
Το κείμενο της Επιτροπής Νομικής Υποστήριξης που περίληψή της χθες βράδυ (5/6/2011) διαβάστηκε στην αρχή της Συνέλευσης της Πλατείας Συντάγματος. Εκτός άλλων έχει ενδιαφέρον και δημοσιογραφικό και μάλιστα μεγάλο γιατί περιγράφεται ένα πλαίσιο αντιμετώπισης του Μνημονίου.  Εκ των πραγμάτων αυτό το κείμενο εκπέμπει “πολιτικό προσανατολισμό”. 

 
.

ΜΝΗΜΟΝΙΟ- ΣΥΜΒΑΣΗ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ

ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Θεμέλιο του πολιτεύματός μας είναι η λαϊκή κυριαρχία. (Άρθ. 1 παρ. 2 Συντάγματος)  Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, και υπάρχουν υπέρ αυτού (Άρθ.1 παρ. 3Σ).

Βρισκόμαστε στους δρόμους και τις πλατείες αγανακτισμένοι,γιατί παραβιάζεται το Σύνταγμά μας, ο θεμελιώδης καταστατικός χάρτης των δικαιωμάτων μας και νιώθουμε ότι είναι χρέος μας και ανάγκη να το υπερασπιστούμε. Η τήρηση του Συντάγματος  επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. (άρθ. 120 παρ.2 και  4).). «Η ουσία του Δικαίου είναι η αντίσταση κατά του αδίκου» (ΑrturKaufmann, ΠΧ ΛΒ σελ.705)

Από τις αρχές του 2010 η Ελλάδα αντιμετώπιζε πρόβλημα δανειοδότησης από τις διεθνείς αγορές. Οι δανειακές ανάγκες της χώρας μας για το 2010 ήταν 53 δις ευρώ. Στις 25-1-2010, ενώ οι αγορές προσέφεραν 25 δις ευρώ με επιτόκιο 6,2%, το οικονομικό επιτελείο δανείστηκε μόνο 8 δις ευρώ για πέντε έτη (Ελευθεροτυπία, 26-1-2010). Η Ελλάδα θα μπορούσε ήδη μέχρι 31-3-2010 να είχε δανειστεί άνετα από τις διεθνείς αγορές τουλάχιστον ποσό 53,4 δις ευρώ με μέσο επιτόκιο περί το 6,2%, χωρίς να έχει παραιτηθεί από την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας σε σημαντικούς τομείς και χωρίς να έχει μετατραπεί σε οικονομικό προτεκτοράτο του ΔΝΤ και της Ευρωζώνης υπό το έλεγχο της Τρόικας (Επ. Μαριάς, Νομικό Βήμα, 2010, σελ. 2212).

Η ψήφιση του Ν.3845/2010 (περί Μνημονίου), η υπογραφή της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης (η οποία συντάχθηκε από την δικηγορική εταιρία «SlaughterandMay» με έδρα το Λονδίνο) η έκδοση της απόφασης 2010/320 του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ (με την οποία ειδοποιήθηκε η Ελλάδα να λάβει μέτρα για την μείωση του ελλείμματος που κρίθηκε υπερβολικό), αλλά και η εφαρμογή τους πραγματοποιούνται κατά παράβαση βασικών διατάξεων του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αλλά και του Κοινοτικού Δικαίου.

300.000 διαδηλωτές σήμερα στο Σύνταγμα

.

Ήταν όλοι και όλες σήμερα στο Σύνταγμα.

Το Κανάλι εκτιμά ότι σήμερα στο Σύνταγμα και στους γύρω δρόμους ήταν περισσότεροι απο 300.000 διαδηλωτές και θα ήταν περισσότεροι αν δεν έκλεινε η αστυνομία τους δρόμους προσέλευσης. Από μια ώρα και μετά επέτρεπαν την είσοδο στο Σύνταγμα μόνο από την  οδό Σταδίου. Είχαν κλείσει με κλούβες, μεταλλικούς φράχτες(!!!), κάγκελα, συρματόπλεγμα και ΜΑΤ  κεντρικούς δρόμους όπως  Βασ. Σοφίας, Ακαδημίας και Πανεπιστημίου. Πολλοί δεν μπόρεσαν να φτάσουν στο Σύνταγμα. Για παράδειγμα είχε σχηματιστεί μια μικρή διαδήλωση στην Βας. Σοφίας από εκεί που ήταν τα ΜΑΤ έξω από την βουλή έως την Ρηγίλλης.

Μια βραδιά που είχε κάτι από τις φωτιές, μια νύκτα ερωτική.

Φωνάξαμε δυνατότερα, μήπως και μας ακούσουν.

Μαζευτήκαμε περισσότεροι, μήπως και μας δουν.

Το κάναμε ξεκάθαρο, ελπίζοντας ότι θα καταλάβουν.

Δεν ζητάμε συμβιβασμό με αυτούς που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.

Ζητάμε κάτι νέο, δυναμικό, ζωντανό, λαϊκό, όμορφο σαν τη ζωή.

Όσοι είναι μέρος του προβλήματος τους πετάμε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

ΟΥΤΕ  ΠΑΣΟΚ

ΟΥΤΕ  ΝΕΑ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΛΑΪΚΗ   ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

 

Οι «αγανακτισμένοι» ως η κρίσιμη πολιτικά μάζα..

.

Δημήτρης Γιαννακόπουλος,

διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης,

ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία

.

Μεγάλη φαγούρα παρατηρώ να έχει   πιάσει τους πάντες που αναπτύσσουν δημόσιο λόγο με τις συγκεντρώσεις στις πλατείες.

.

Παρότι έχω ήδη προσεγγίσει το φαινόμενο, μάλλον ιδιόμορφα, κάνοντας χρήση της «αρχαιολογίας της γνώσης» του Michel Foucault, θα το ξανακάνω πιο άμεσα, απαντώντας στο οικονομίστικο, δηλαδή χυδαίο ερώτημα που απασχολεί πολλούς: ποιόν συμφέρει η πλημμυρισμένη πλατεία από (εμφανιζόμενους ως) απηυδισμένους με το πολιτικό σύστημα πολίτες;

Η απάντηση είναι όλους όσοι έχουν την ικανότητα να συγκροτούν πολιτική ή απλώς δημόσια ταυτότητα εκμεταλλευόμενοι την κρίσιμη μάζα στο πλαίσιο του μετασχηματισμού ενός συστήματος υπό σοβαρή κρίση. Το σύνολο των «αγανακτισμένων» είναι η κρίσιμη μάζα για την προσβολή του καθεστώτος. Ένα ελάχιστα οργανωμένο πλήθος που εμφανίζεται να ξέρει τι δεν θέλει, αλλά δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει με πολιτικούς όρους. Είναι δηλαδή ένα άμορφο ιδεολογικά πλήθος πολιτών, οι οποίοι εκδηλώνουν με αυτό τον τρόπο την απέχθειά τους στο σύστημα εξουσίας στη χώρα μας και κυρίως την περιφρόνησή τους στο ελληνικό κομματικό φαινόμενο. Και αλίμονο αν δεν το έπρατταν, στο βαθμό που συνειδητοποιούν ότι είναι αυτό που απειλεί -ή διαμορφώνει την διάσταση της απειλής -την ευημερία τους και υπονομεύει την ισχύ της χώρας μας. Τους αποκαλώ «κρίσιμη μάζα» διότι, μεταξύ πολλών άλλων ιδιαίτερων ποιοτικών χαρακτηριστικών, μόνον αυτοί θέτουν ρητά ως αίτημα την διάλυση του πολιτικού συστήματος, επειδή αναγνωρίζονται γενικότερα ως πηγή πολιτικών αλλαγών, επειδή πέτυχαν και συγκέντρωσαν σημαντικές δυνάμεις, δίχως την χρησιμοποίηση παραδοσιακών διαύλων λαϊκής κινητοποίησης και επειδή θα μπορούσαν υπό συνθήκες να προκαλέσουν μια ευρύτερη κινητοποίηση του ελληνικού λαού. Τούτο αντανακλά μια διαφορετική κουλτούρα αγώνα πολιτικής αλλαγής, που δεν αντιφάσκει με άλλες μορφές λαϊκών κινητοποιήσεων. Εκτός αν εμείς θέλουμε να τους απομονώσουμε από τους λεγόμενος λαϊκούς αγώνες, διότι μάθαμε ότι οτιδήποτε ξεφεύγει από τον έλεγχό μας είναι αντιδραστικό και όργανο του καπιταλιστικού διαβόλου!

Η αριστερά αν ήταν έξυπνη και στρατηγικά ευέλικτη θα φρόντιζε αμέσως να έρθει ταπεινά κοντά σε αυτό το πλήθος. Το έκαναν κάποιοι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, το έκανε κομψά και διορατικά ο κ. Α. Τσίπρας, δεν μπόρεσε όμως να το πράξει η κ. Α. Παπαρήγα, αν και σε δεύτερο στάδιο μοιάζει να αναθεωρεί την στάση της. Πάντα το ΚΚΕ αργεί να αντιληφθεί την σπουδαιότητα της «κρίσιμης μάζας», η οποία αν νοηθεί κοινωνιολογικά -σε ανθρωπομορφισμό του αντίστοιχου νόμου της φυσικής -θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η κρίσιμη ομάδα ατόμων που εκφράζουν την επιθυμία μεταβολής του σημερινού καθεστώτος, η οποία (ομάδα) από ένα σημείο και μετά δεν ακολουθεί αριθμητική αύξηση, αλλά γεωμετρική πρόοδο στην μεγέθυνση, ανάμεσα στο γενικό πληθυσμό της χώρας. Κατ’ αναλογία δηλαδή του θεωρήματος της φυσικής, σύμφωνα με το οποίο αν αρκετά από τα άτομα μιας μάζας από ραδιενεργή ύλη αρχίσουν να μεταβάλλονται σε ενέργεια, ξεπερνώντας κάποιον οριακό αριθμό, τότε όλα τα υπόλοιπα άτομα αυτής της μάζας θα ακολουθήσουν την ίδια αντίδραση και θα μετατραπούν από ύλη σε ενέργεια.

Με αυτή την έννοια θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε τους «αγανακτισμένους», ως την κρίσιμη μάζα μεταβολής του καθεστώτος στη χώρα μας, αν φυσικά το φαινόμενο λάβει έκταση και δείξει αντοχή.
Στην ουσία πρόκειται για μια μάζα, η οποία ορμώμενη από την προσβολή της ευημερίας και της εθνικής κυριαρχίας στη χώρα μας, αρθρώνει το αίτημα αλλαγής, με την έννοια της περιθωριοποίησης των καθεστωτικών πολιτικών μορφωμάτων και της ανάπτυξης αμεσοδημοκρατικών πολιτικών για εκδημοκρατισμό των θεσμών και αυτόνομη ανάπτυξη. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την γενικότερη σοσιαλιστική θεώρηση αν και απέχει πολύ από την οργανωτική πρακτική της αριστεράς και είναι αντίθετο σε οποιαδήποτε μορφή δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Οι συμπολίτες μας αυτοί φοβούνται να χάσουν τις αλυσίδες τους, όμως δεμένοι γερά με αυτές τραβούν το καθεστώς με δύναμη προς τα κάτω. Τείνουν να το γκρεμίσουν με τις αλυσίδες τους. Δεν έχουν, όλοι τουλάχιστον, ταξική συνείδηση, αλλά πληγωμένη συνείδηση καταναλωτή. Και από εκεί θα έπρεπε να ξεκινήσει η ιδεολογικοποίηση, συνδέοντας την απώλεια της ευημερίας με τον δημοκρατικό μηχανισμό που καλλιεργεί την λαϊκή κυριαρχία ως μορφή ταξικής χειραφέτησης. Δεν λες, για παράδειγμα, στον άλλον, άντε ρε εσύ δεν νοιάζεσαι για να εκλείψει η εκμετάλλευση από τον κόσμο, αλλά πώς θα περισωθεί το επίπεδο ευημερία σου! Αντίθετα συνδέεις την απώλεια αυτή με την συγκεκριμένη μορφή εκμετάλλευσης και αναζητείς μαζί του μια κοινή πολιτική πορεία ανάληψης της εξουσίας από δυνάμεις που θα περιόριζαν το κακό σήμερα και θα έδιναν την προοπτική του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού αύριο. Αλήθεια, έτσι δεν λειτουργεί στην ουσία και ο«εργασιασμός»; Μάχη ευημερίας δεν δίνει στην πραγματικότητα και ο εργαζόμενος που διαδηλώνει και κάνει 24ωρες απεργίες κάτω από διάφορες παραταξιακές σημαίες;

Οι κεντρικοί φορείς του καθεστώτος, μετά από μικρή αδράνεια κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται, δηλαδή την σημασία του φαινόμενου και άρχισαν να κολακεύουν το κοινό της πλατείας, υπερτονίζοντας τα μη-ιδεολογικά χαρακτηριστικά του, σε αντίθεση με κάμποσους αριστερούς που έσπευσαν να το απορρίψουν, εξαιτίας αυτών ακριβώς των χαρακτηριστικών. Η αλήθεια είναι όμως ότι μέσα σε αυτό και με κίνητρο αυτό το πλήθος θα έπρεπε να διεξαχθεί ένας σκληρός αγώνας ιδεολογικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης του αιτήματος που αυτό αρθρώνει, αντί να αφεθούν τα ΜΜΕ να κάνουν την καθεστωτική δουλειά τους. Μην ξεχνάτε ότι ναι μεν το Μέσον είναι μήνυμα, αλλά επίσης ότι ο ιδεολογικός αγώνας μέσα στη κοινωνία το καθιστά σχετικό.

Όλοι λοιπόν οι επιμέρους κοινωνικοποιητικοί φορείς του καθεστώτος, άρα και τα κόμματα άσκησης και διαχείρισης της εξουσίας, θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν από αυτή την κρίσιμη μάζα, με την έννοια ότι θα ήταν ικανοί με την βοήθεια των ΜΜΕ να της προσδώσουν τέτοια λειτουργικότητα, ώστε η μεταβολή του πολιτικού συστήματος, που αυτή τείνει να προκαλέσει να γίνει υπό έλεγχο και σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό δεν φαίνεται να συμφέρει κατ’ αρχήν τους φορείς της ιδεολογικοποιμένης λαϊκής πάλης, οι οποίοι στο σύνολο τους προσβλέπουν στην σοσιαλιστική ανατροπή ή σοσιαλιστική μετεξέλιξη του κεφαλαιοκρατικού συστήματος εξουσίας. Δεν τους συμφέρει επειδή δεν διαθέτουν οργανωτικές μορφές ελέγχου των «αγανακτισμένων» και επειδή θεωρούν πως ότι «χειρίζεται» το αστικό σύστημα στην πραγματικότητα ξεφεύγει από την δική τους επιρροή. Πρόκειται όμως για εσφαλμένη προσέγγιση αν την εξετάσεις με την σύγχρονη εμπειρία της πολιτικής επιστήμης.

Οι φορείς της ιδεολογίας (σοσιαλδημοκρατία, κομμουνισμός, αναρχία κλπ) και όχι διαφόρων ιδεασμών (νεοφιλελευθερισμός, δεξιός ριζοσπαστισμός, εθνικιστικός πατριωτισμός κλπ) θα μπορούσαν και έπρεπε να μπολιάσουν αυτή την κρίσιμη μάζα με την ιδεολογία του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, μέσω της οδού της δημοκρατικής αλλαγής και της πατριωτικής άμυνας που αποτελεί κεντρικό αίτημα στις πλατείες. Όποιος γυρίζει την πλάτη του στη κρίσιμη μάζα είναι σαν να στρέφει τα νώτα του στην ιστορία. Η κρίσιμη μάζα θα γίνει αιτία πολιτικής μεταβολής ούτως ή άλλως, σημασία έχει τι κάνεις εσύ, πώς παρεμβαίνεις στην εξέλιξη αυτής της διαδικασίας μετασχηματισμού που πυροδοτείται στις πλατείες.

Αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι δίχως να λαμβάνεις υπόψη αυτούς τους ανθρώπους και την δυναμική που προκαλούν ή ακόμη χειρότερα αν τους αντιμετωπίζεις καταγελώντας τους και περιπαίζοντάς τους με ύφος υποτιμητικό, ωσάν όσοι διαθέτουν την όποια ιδεολογική συγκρότηση να είναι ανώτεροι ποιοτικά πολίτες και κάτι πιο εξελιγμένο από αυτούς, θα «τιμωρηθείς» από την ιστορία. Την κρίσιμη μάζα πρέπει να την σέβεσαι, να την υπολογίζεις και να και να την φορτίζεις με την ιδεολογία του σοσιαλισμού και όχι να την φοβάσαι επειδή δεν ταιριάζει στις όποιες ιδεολογικές η κοσμο-αντιληπτικές σου αναπαραστάσεις. Μην το φοβάσαι επειδή είναι ροκ. Μάθε και εσύ το ροκ για να υπηρετήσεις την προοδευτική αλλαγή και να μην εγκαταλείψεις αυτό το πλήθος στα χέρια εκείνων που επιχειρούν συντονισμένα σήμερα να γυρίσουν πίσω την Ελλάδα στο 1893, εντάσσοντάς την ύπουλα και πρόστυχα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και εξευτελίζοντας την λαϊκή κυριαρχία. Όλοι αυτοί οι απηυδισμένοι με τα κόμματα συγκροτούν την «θεότητα» της συγκυρίας, την οποία ασφαλώς και δεν χρειάζεται να εκθειάζεις και να προσκυνάς, αλλά να την αγκαλιάσεις και να την κάνεις οργανικό μέρος της δική σου στρατηγικής για την ανατροπή του καθεστώτος. Εκτός κι εάν δεν σε ενδιαφέρει αυτός ο στόχος. Αν είναι έτσι, τότε δεν θα γίνεις ποτέ κρίσιμο μέγεθος στην πολιτική μεταβολή που επέρχεται ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Και έτσι η κρίσιμη μάζα στις πλατείες ευκολότερα θα χειραγωγηθεί για να συνθέσει το μήνυμα της καθεστωτικής μεταβολής, έτσι όπως εξυπηρετεί την πολιτικο-επιχειρηματική τάξη στην Ελλάδα και τους διεθνείς πάτρωνές της, οι οποίοι πλέον δεν διστάζουν να την ορίζουν ως ιδιόμορφο προτεκτοράτο του χρηματοπιστωτικού λόμπυ.

Όποιος λέει στον ταξικό του αντίπαλο, «χάρισμά σου η πλατεία, να την χαίρεσαι», είναι ο ίδιος για το πολιτικό μουσείο. Στη πλατεία διαμορφώνεται το αίτιο ή απλώς το πρόσχημα της αλλαγής. Η πολιτική μέθεξη στην πλατεία θα επηρεάσει, νομιμοποιητικά τουλάχιστον, την κατεύθυνση της πολιτικής μεταβολής. Η αριστερά οφείλει να είναι μέσα στην πλατεία, δίχως όμως τα λάβαρα του ιδεολογικού της αγώνα. Έχει τον λόγο της δεν χρειάζεται και οπτικά σύμβολα! Εκεί όπου υψώνονται τέτοιου είδους σύμβολα, χάνει την έννοιά της η κρίσιμη μάζα, με την τρέχουσα σημασία. Ο αγώνας παίρνει την μορφή της ταξικής αντιπαράθεσης σε μια περίοδο κατά την οποία ο ταξικός αγώνας έδειξε ότι δεν μπορεί να συγκροτήσει με τα δικά του μέσα κρίσιμη μάζα. Άρα δεν είναι ικανός να ανατρέψει το καθεστώς από μόνος του. Επειδή, όμως, δεν μπορεί η λαϊκή πάλη με την κλασσική λενινιστική συνταγή να μετατραπεί σε κίνημα πολιτικής αλλαγής, εξαιτίας δεκάδων αντικειμενικών και υποκειμενικών λόγων, δεν σημαίνει ότι πρέπει να σνομπάρουμε αυτούς που μπορούν να προκαλέσουν πολιτικά γεγονότα, τα οποία θα ήταν μάλλον τραγωδία να προεξοφλούμε αρνητικά.Μόνον μέσα στην πλατεία μπορεί να δομηθεί σήμερα η αναγκαία λαϊκή ενότητα. Η κίνηση αυτή και με την συμμετοχή της αριστεράς και των προοδευτικών ανθρώπων γενικότερα θα μπορούσε να λάβει την μορφή ενός δημοκρατικού κινήματος, το οποίο θα ήταν δυνατόν έτσι ευκολότερα να μπολιαστεί με την σοσιαλιστική ιδεολογία, η οποία δεν αποτελεί δόγμα ή δοξασία, ούτε φωλιάζει σε κάποια ιερά βιβλία ή κομματικά ντοκουμέντα: δομείται μέσα από τον αγώνα ανατροπής συγκεκριμένων καθεστώτων εκμετάλλευσης που διέρχονται σοβαρή κρίση, σαν τον δικό μας στην Ελλάδα. Η ιδεολογία της αριστεράς θα αποτελούσε ένα κρίσιμο στοιχείο που θα έδειχνε τον δρόμο της αλλαγής υπέρ των συμφερόντων των δύο τρίτων της κοινωνίας και μέσα στην πλατεία. Τον δρόμο όχι το τέλος! Έστω την αρχή για να συμφωνήσουμε κάπου! Μόνον έτσι η κρίσιμη μάζα θα δομούσε μιαν προοδευτική δύναμη μεταβολής των σχέσεων εξουσίας στον τόπο μας. Αλλιώς, κάλλιστα θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε ερμαφρόδιτες εξελίξεις με άκρως συντηρητική μεταβολή του πολιτικού συστήματος, τελικώς. Η θέση της ευρύτερης αριστεράς και κάθε αριστερού είναι στην πλατεία, δίπλα στον δεξιό ή τον απολιτικό. Μαζί ενδεχομένως με τον άνεργο γιάπη με την «μπέμπα», που αύριο θα του κατασχέσει η τράπεζα. Έτσι χτίζεται σήμερα το προοδευτικό, δημοκρατικό και κοινωνικό αύριο. Ή ορθότερα και έτσι…