Όλα γύρω τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά…
κι η πλατεία ήταν γεμάτη…
πρόσωπα….και άλλα…
πρόσωπα σκεφτικά….προβληματισμένα…
.
.
.
σκαρφαλωμένα….
.
.
.
.
.
είκοσι μέρες εκεί….στην πλατεία..να κρατά με το νταούλι του τον ρυθμό χιλιάδων καρδιών….
.
.
κι κρητικός λυράρης…μέσα σε καπνούς…..πρέπει να κρατήσουμε την πλατεία….πρέπει…
.
μα εκείνο που δεν μπόρεσαν να αντέξουν ήταν …τα χαμόγελα..
.
.
και ο χορός….
ο χορός, εκεί ανάμεσα σε εκρήξεις , χημικά και ασφυξιογόνα ο κόσμος να χορεύει σαν σε Διόνυσου γιορτή…
αυτό δεν άντεξαν , να βλέπουν την πλατεία με σηκωμένο κεφάλι να χορεύει…
.
.
και χτύπησαν…
.
.
όμως ο κόσμος ξαναγύρισε…
.
και καθάρισε την πλατεία από τις βρωμιές τους….μπουκαλάκι…μπουκαλάκι…
.
κι έμειναν εκεί…να φυλάνε τα πεζούλια που τους άφησαν….
.
.
.
Πηγή Πόντος & Αριστερά –> εδώ
.
.
.
Σχολιάστε