18 Φεβ 2011 1 σχόλιο
`
`

κεντρικούς στόχους νομίζω, πώς πρέπει να έχουμε εν όψει της συγκέντρωσης :
– Να ανατραπεί η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα (όπου συμπυκνώνονται αυτή τη στιγμή όλα τα άλλα – Μνημόνιο, θέμα του χρέους, Ευρώ κλπ).
– Μέτωπο + πολιτική λαϊκής ευρύτητας.
– Συμβολή στην πραγματική οργάνωση αγώνα και όχι σε συμβολικούς ακτιβισμούς και σκόρπια ασύνδετα κινήματα.
`
Άλλωστε έχει αρχίσει να γίνεται φανερό σε ευρύτερο κόσμο ότι δεν είναι δυνατή ούτε καν η υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων χωρίς και τις 3 προϋποθέσεις. Επ΄αυτού κινδυνεύουν όλες οι φορείς αντίστασης και ανυπακοής να ξεπεραστούν δραματικά.
Σε σχέση με την τακτική μας στη απεργία της 23/2:
`
1). Προσπάθεια παραμονής μας στο Σύνταγμα και σαν δεύτερη γραμμή άμυνας (γιατί βέβαια δεν θα είναι περίπατος), αποφυγή σκορπίσματος, ανασύνταξη και παράταση της παραμονής μας στο κέντρο της Αθήνας.
2). Το πρώτο για να έχει νόημα, προϋποθέτει προσπάθεια συνεννόησης και διαμόρφωσης του ευρύτερου δυνατού μπλόκ των δυνάμεων που κατανοούν αυτή την ανάγκη. Στη βράση κολλάει το σίδερο.
3). Συγκρότηση όσο περισσότερο γίνεται στη βάση συνθημάτων (όχι μπλόκ κομμάτων και πολιτκών σχηματισμών).
Το ‘Δεν πληρώνω” θα είχε τη δική του θέση νομίζω.
`
Κάτι γενικότερο:
Απο αφορμή την συζήτηση που γίνεται στη κοινωνία- ευρύτερα στα μπλόγκ κλπ.
Νομίζω χρειαζόμαστε λιγότερη βεβαιότητα και γρηγοράδα να κατατάσσουμε τις απόψεις, να τις ζορίζουμε να μπούν μέσα στα προκαθορισμένα σχήματα του καθενός. Λιγότερη ταχύτητα και μελοδραματισμό στο να ανάβουμε και να καιγόμαστε σαν τα ξερόκλαδα για το παραμικρό. Περισσότερη διάθεση να ακούμε τον άλλο. Και τέλος ας είμαστε λίγο περισσότερο υποψιασμένοι για το ότι τα ίδια τα εννοιολογικά μας εργαλεία σε περιόδους τέτοιας έκτασης κρίσης και ανακατατάξεων περνάνε την δική τους κρίση. Ότι πολλές φορές αυτό που θεωρούμε μιά ξεκαθαρισμένη αλήθεια ή μιά παγιωμένη απάντηση είναι ακριβώς το έδαφος ανάδυσης ενός νέου κρίσιμου ερωτήματος που μπορεί να μάς διαφεύγει.
Ανατολικός
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Σχολιάστε